فرآیند ارائه مراقبت های دلسوزانه از سوی پرستاران

Abstract

چکیده: مقدمه: مراقبت دلسوزانه به عنوان یکی از معیارهای اصلی کیفیت مراقبت از دیدگاه بیماران، خانواده ها، پرسنل بالینی و سیاستگذاران سلامت می باشد. اگر چه مراقبت های دلسوزانه به عنوان جوهره اصلی مراقبت های پرستاری شناخته شده، اما ارائه مراقبت های دلسوزانه از سوی پرستاران در کشور ما بر اساس زمینه فرهنگی اجتماعی ما شفاف نیست. این مطالعه با هدف کشف فرآیند ارائه مراقبت دلسوزانه از سوی پرستاران انجام شده است. روش کار: در این مطالعه کیفی، که با استفاده از رویکرد گراندد تئوری انجام شد تعداد 21 نفر از پرستاران شاغل در بخش های مختلف بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی در شهرهای تبریز، اهر و ارومیه بر اساس نمونه گیری هدفمند و نظری انتخاب و با آنها مصاحبه های عمیق رو در رو صورت گرفت، برای تکمیل طبقات و تایید یافته ها با سه نفر از بیماران نیز مصاحبه انجام شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش پیشنهادی کوربین و اشتراوس (2008) انجام شد. یافته ها: در تحلیل داده ها برای زمینه، سه طبقه اصلی «ظرفیت های پرستار»، «ویژگی های بیمار» و «فرهنگ سازمانی غیر حمایتی» شناسایی شدند و تحلیل داده ها برای فرآیند شامل سه طبقه اصلی «ایجاد ارتباط»، «کنکاش برای کشف و درک درد و رنج بیمار»، و «تلاش در حد توان برای رفع درد و رنج بیمار» بود. پیامد مربوط به مراقبت دلسوزانه نیز در دو طبقه «کسب رضایت» و «تاوان دلسوزی» مورد بحث قرار گرفت. تحلیل نهایی نشان داد که مراقبت دلسوزانه، فرآیندی است که در آن پرستاران بر اساس حس نوع دوستی خود با بیمار ارتباط برقرار کرده و در حد توان خود برای رفع آن دغدغه ها تلاش می نمایند، بر این اساس طبقه مرکزی مطالعه حاضر «تعامل مراقبتی مبتنی بر نوع دوستی» نامگذاری شد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه نتیجه می گیریم که مراقبت دلسوزانه نیازمند تعامل عمیق بین پرستار و بیمار است و پرستاران می توانند با تقویت مهارت های ارتباط کلامی و غیر کلامی خود ارتباط موثری با بیماران برقرار کرده و با استفاده از حس همدلی به درک مشترکی از احساسات بیماران دست پیدا کنند به طوری که این درک مشترک، زمینه کشف بسیاری از درد و رنج های بیماران را فراهم می سازد. از طرف دیگر، با توجه به نقش فرهنگ سازمانی در مراقبت دلسوزانه، مدیران سازمان های بهداشتی درمانی می توانند با بهره گیری از امکانات سازمان، ترغیب و تشویق پرستاران دلسوز، استفاده از ظرفیت های فردی پرستاران و ایجاد تیم های تخصصی گام-های عملی را برای اجرای برنامه های مراقبت دلسوزانه بردارند. همچنین، کاهش حجم کاری پرستاران، باعث می-شود تا پرستاران تاوان کمتری را تحمل کنند.