مقایسه ی استیگمای بیماری روان در پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی و غیر روانپزشکی مراکز آموزشی درمانی تبریز
فایل پایانامه در دسترس نبود.
| dc.contributor.advisor | نامدار, حسین | |
| dc.contributor.advisor | اصغری جعفرآبادی, محمد | |
| dc.contributor.author | پورعباس, مریم | |
| dc.contributor.author | پایانامه فاقد فایل می باشد | |
| dc.date.accessioned | 2018-07-16T09:08:53Z | |
| dc.date.available | 2018-07-16T09:08:53Z | |
| dc.date.issued | 1394 | |
| dc.identifier.uri | http://dspace.tbzmed.ac.ir:8080/xmlui/handle/123456789/31355 | |
| dc.description.abstract | چکیده: مقدمه: استیگما و تبعیض می تواند با تاثیر بر جنبه های مختلف زندگی فردی مشکلات سلامت روانی افراد را تشدید کند و به طور جدی در شانس بهبودی یا تقویت نگرش منفی و رفتارهای تبعیض آمیز نسبت به فرد در عمل تاثیرگذار باشد. این مطالعه با هدف مقایسه استیگمای بیماری روان در پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی و غیر روانپزشکی مراکز آموزشی درمانی تبریز انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقایسه ای از روش نمونه گیری تصادفی و سرشماری استفاده شد. 240 نفر از پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی تبریز در دو گروه 120 نفره شرکت کردند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه Community Attitudes Toward The Mentally I11 پس از تعیین روایی و پایایی، برای بررسی نگرش پرستاران نسبت به بیماران روان استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و تحلیل در SPSS13 استفاده شد. یافته ها: اکثریت پرستاران استیگمای متوسط نسبت به بیماران روان داشتندو ارتباط معناداری بین نوع بخش و استیگما وجود نداشت. میانگین نمره استیگما در گروه روانپزشکی99/102 و گروه غیر روانپزشکی 36/103 بدست آمد. در گروه روانپزشکی؛ استیگما در مردان، مجردها، پرستارانی که بدون تمایل خود در بخش روانپزشکی کار می کردند و سابقه ی کار زیاد، شیفت کاری زیاد و حقوق پایین تر داشتند، بیش از سایرین بود. در گروه غیر روانپزشکی در مجرد ها، رسمی ها و کسانی که سابقه و تعداد شیفت کاری بیشتری داشتند، میانگین نمره استیگما بالاتر بود. 3/63 % پرستاران بخش های روانپزشکی تمایل دارند به کار در همان بخش ادامه دهند و اکثر پرستاران غیر روانپزشکی 3/83 % تمایلی به کار در بخش های روان ندارند. نتیجه گیری: داشتن تماس با افراد مبتلا به بیماری روان بصورت صرفا کار با آنها در بخش روانپزشکی درایجاد نگرش مثبت کافی نیست و نوع کیفیت و کمیت تماس تاثیر بیشتری در تغییر استیگما دارد. با این حال با توجه به وجود استیگما بین پرستاران پیشنهاد می شود بین سرفصل های دروس پرستاران بخشی به مبحث استیگما و روش های کاهش آن اختصاص داده شود. برنامه های آموزش مداوم در زمینه های بیماری های روان برگزار و فرصت دیدار با افراد بهبود یافته از بیماری روان که اکنون زندگی اجتماعی مطلوب دارند ایجاد شود. | |
| dc.language.iso | فارسی | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پرستاری و مامایی | |
| dc.subject | کلید واژه ها: استیگما، نگرش، بخش روانپزشکی، تماس | |
| dc.title | مقایسه ی استیگمای بیماری روان در پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی و غیر روانپزشکی مراکز آموزشی درمانی تبریز | |
| dc.type | پایان نامه | |
| dcterms.title | فایل پایانامه در دسترس نبود. | |
| dc.contributor.supervisor | ابراهیمی, حسین | |
| dc.identifier.docno | پ462 | |
| dc.identifier.callno | 462 | |
| dc.description.discipline | روانپرستاری | |
| dc.description.degree | فوق لیسانس |
Files in this item
| Files | Size | Format | View |
|---|---|---|---|
|
There are no files associated with this item. |
|||