تاب آوری و ارتباط آن با کیفیت زندگی حرفه ای و تمایل به ترک حرفه در پرستاران شاغل در بخش های ویژه مراکز آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز

Abstract

چکیده: مقدمه: استرس بالا در محیط کار پرستاران بخش های ویژه می تواند سبب ترک حرفه و عدم تمایل به ادامه فعالیت در آنان گردد که یکی از مشکلات مطرح در حرفه پرستاری می باشد. همچنین در ارتباط با سلامت روان کارکنان، کیفیت زندگی حرفه ای در سال های اخیر توجه زیادی را به خود معطوف کرده است. از سوی دیگر توجه به منابع استرس و راهبرد مقابله با آن بسیار مورد توجه می باشد و نشان داده شده كه به كار گیری راهبردهای مقابله ای به كاهش استرس منجر شده است. یكی از راهبردهای مقابله ای كه به افراد كمك می كند تا با شرایط استرس زا رو به رو شوند، تاب آوری است. علیرغم اهمیت تاب آوری، مطالعات محدودی تاب آوری پرستاران شاغل در بخش های ویژه را بررسی نموده اند. لذا این مطالعه با هدف تعیین میزان تاب آوری، کیفیت زندگی حرفه ای و تمایل به ترک حرفه در پرستاران بخش های ویژه و بررسی ارتباط میان این متغیرها انجام شده است. روش پژوهش: این پژوهش یک مطالعه مقطعی همبستگی از نوع توصیفی می باشد که در آن 400 نفر از پرستاران شاغل در بخش های ویژه بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1395 شرکت داشتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه چهار قسمتی شامل مشخصات دموگرافیکی، فرم کوتاه شده مقیاس تاب آوری کانر- دیویدسون، ویرایش پنجم پرسشنامه کیفیت زندگی حرفه ای و فرم اصلاح شده مقیاس پیش بینی ترک حرفه استفاده شد. آنالیز داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون های t مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون همبستگی پیرسون در ویرایش 17SPSS انجام گرفت.یافته¬ها: میانگین امتیاز تاب¬آوری 34/6± 76/25، تمایل به ترک حرفه 55/0± 84/2، رضایت ناشی از دلسوزی 99/9± 99/49، فرسودگی 99/9± 00/50 و استرس ترومای ثانویه 59/7± 16/49 (ابعاد سه گانه کیفیت زندگی حرفه ای) بود. همچنین تاب آوری با تمایل به ترک حرفه (147/0- =r، 003/0= p)، فرسودگی (365/0- =r، 001/0 p) و استرس ترومای ثانویه (215/0- =r، 001/0 p) ارتباط منفی معنی دار و با رضایت ناشی از دلسوزی (278/0 =r، 001/0 p) ارتباط آماری مثبت و معنی داری داشت.بحث و نتیجه گیری: با توجه به میزان تمایل به ترک حرفه و ارتباط آن با تاب آوری، رضایت ناشی از دلسوزی، فرسودگی و استرس ترومای ثانویه، توجه بیشتر به عوامل مؤثر در تمایل به ترک حرفه ضروری به نظر می رسد. همچنین آموزش راهکارهای تقویت تاب آوری و ارتقاء رضایت ناشی از دلسوزی در پرستاران می تواند به عنوان عوامل بازدارنده ترک حرفه عمل نمایند.