تاثیر گروه درمانی با رویکرد شناختی بر میزان توانمندی مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم مراجعه کننده به انجمن حمایت از کودکان مبتلا به اوتیسم تبریز

Abstract

چکیده: مقدمه: اختلال اوتیسم یکی از اختلالات فراگیر رشد است که تشخیص آن استرسهای زیادی به خانواده های این کودکان وارد میکند. این استرسها باعث خودکارآمدی پایین والدین و بخصوص مادران با توجه به نقش محوری آنها در پرورش کودک مبتلا به اوتیسم میشود. عملکرد خانواده با توانمندی خانواده قابل پیش بینی است و توانمندی خانواده شاخص مهمی برای کودکان مبتلا به اوتیسم و خانواده آنهاست. با توجه به اینکه پذیرش و حمایت گروهی باعث افزایش سازگاری با بیماری میشود و شناخت درمانی به تعدیل شناختی باورهای والدین کمک میکند، از این رو گروه درمانی با رویکرد شناختی میتواند با درمان درمان مناسبی برای والدین باشد. ما در این مطالعه از روشهای شناخت درمانی گروهی جهت ارتقا توانمندی مادران استفاده خواهیم کرد که تاکنون چنین مطالعه ای در خانواده های دارای کودک اوتیسمی انجام نشده است. مواد و روشها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی است که نمونه های آن را 80 مادر دارای کودک مبتلا به اوتیسم مراجعه کننده به مرکز حمایت از کودکان اوتیسمی تبریز در سال 91 تشکیل میدهد. داده ها از طریق پرسشنامه ای که دارای دو قسمت اطلاعات دموگرافیک و ابزار توانمندی خانوادگی است جمع آوری شد. از آمار توصیفی و استنباطی نیز جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که گروه درمانی با رویکرد شناختی باعث افزایش توانمندی خانوادگی، حمایتی، اجتماعی و توانمندی کل در گروه مطالعه شده است .(P<0/001) بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش میتوان به انجمن حمایت از کودکان مبتلا به اوتیسم در انتخاب راه های افزایش توانمندی خانواده های دارای کودک مبتلا به اوتیسم کمک کرد و از این طریق به درمان موفقیت آمیز کودکان و ارتقا سازگاری آنان با بیماری اوتیسم کمک کرد.