تعیین اثر سلیمارین بر تحمل به اثر ضد دردی مورفین در موش های مبتلا به سرطان پوست

Abstract

مقدمه: مورفین از مهمترین داروهای ضددرد در کنترل دردهای سرطانی می باشد. اما با استفاده مزمن مورفین تحمل و وابستگی ظاهر می گردد. هدف: در این مطالعه هدف بررسی نقش مصرف مزمن سیلیمارین بر تحمل به اثر ضددردی مورفین در حیوانات مبتلا به سرطان پوست می باشد. روش کار: مطالعه بر روی موش های نر از نژادAlbino-Swiss انجام گرفت. جهت ایجاد سرطان از محلول استونی۴٠٪ DMBA(۷و١٢ دی متیل بنز(آ)آنتراسین)، به صورت تک دوز موضعی استفاده و بعد از ٧ روز، هفته ای ٢ بار و به مدت ١٦ هفته تحت معرض محلول استونی روغن کروتون با دوزlµ٢۵٠/mg١ قرار گرفتند. کنترل تومورزایی تا پایان هفته سی ام انجام شد. زمان پاسخ به درد با آزمون هات پلیت انجام گرفت. جهت تعیین زمان تحمل به مورفین در حیوانات سالم وسرطانی مورفین با دوز kg/mg٢٠ به روش داخل صفاقی به مدت ١۴ روز تزریق شد و به گروه کنترل نرمال سالین تزریق شد. در ٣ گروه دیگر از موش های سرطانی علاوه بر مرفین، روزانه سیلیمارین با دوزهای( mg/kg, i.p١۵٠،١٠٠،۵٠) به صورت داخل صفاقی تزریق شد و به گروه کنترل مورفین و PEG (حلال سیلیمارین) تزریق شد. نیم ساعت بعد از تزریق، زمان عکس العمل به درد مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: تحمل در گروه سالم در روز نهم و در گروه سرطانی در روز ششم ظاهر شد. با تجویز دوز mg/kg ۵٠ سیلیمارین، نتایج به دست آمده مشابه گروه های دریافت کننده مورفین بود. با تجویز سیلیمارین با دوز mg/kg١٠٠ و mg/kg١۵٠ به ترتیب در روزهای ١٣ و ١٨ تحمل ظاهر شد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه، نشان می دهد که تحمل در حیوانات سرطانی زودتر از حیوانات سالم اتفاق می افتد و سیلیمارین به صورت وابسته دوز توانسته تحمل به مورفین را کاهش دهد.