بررسی اثر نوع حلال قوی روی خصوصیات فیزیکومکانیکی آگلومرههای سلکوکسیب بدست آمده به روش دیفوزیون حلال شبه امولسیون

Abstract

مقدمه: دیفوزیون حلال شبه امولسیون یکی از روش های کریستالیزاسیون کروی است که در آن آگلومراسیون کریستال ها به وسیله حلال قوی در مرحله ی کریستالیزاسیون اتفاق می افتد. در این روش عموما از مواد افزودنی به عنوان پایدار کننده استفاده می شود. هدف: هدف از این مطالعه تحقیق در مورد امکان آگلومراسیون کریستال ها بدون حضور پایدار کننده می باشد. در این مطالعه بیشتر به درک اثر نوع حلال قوی بر روی آگلومراسیون توجه شده است. روش کار: یک سیستم دو حلالی شامل یک حلال قوی و آب به عنوان حلال ضعیف برای آگلومراسیون داروی سلکوکسیب مورد استفاده قرار گرفت. هشت حلال قوی شامل: پروپانول، متیل استات، متیل اتیل کتون، بوتانول، اتیل استات، دی اتیل اتر، ایزوپروپیل استات و پنتانول برای درک بهتر ارتباط بین خصوصیات فیزیکی حلال ها و توانایی آن ها برای تشکیل آگلومره های کریستالی مورد آزمایش قرار گرفت. همچنین آگلومره های تهیه شده از حلال های موثر از نظر بازده تولید، سایز، دانسیته، قابلیت ریزش، سایش و خصوصیات رهش دارو مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: در این مطالعه ارتباط روشنی بین تشکیل آگلومره ها و خصوصیات فیزیکی حلال ها از قبیل قابلیت اختلاط با ناحلال دیده شد. همچنین قابلیت اختلاط حلال ها با سیستم کریستالیزاسیون رابطه ی کاملا برعکسی با سایز آگلومره ها نشان داد. سایر خصوصیات آگلومره های بدست آمده مثل سایش،بازده تولید و خصوصیات رهش دارو ارتباط مستقیمی با خصوصیات حلال ها نشان داد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه می تواند نقطه ی آغازی برای ایجاد یک راهنما برای انتخاب صحیح سیستم حلال برای کریستالیزاسیون کروی باشد.