بررسی فیزیکوشیمیایی سازگاری متیل دوپا با اکسپیانهای دکستروز و لاکتوز

Abstract

مقدمه: بررسی ناسازگاری احتمالی دارو- اکسیپیان جزو مراحل اساسی پیش فرمولاسیون است. یکی از انواع واکنش های ناسازگاری دارو- اکسیپیان ممکن است در داروهای دارای عامل آمینی با کربوهیدرات های احیاکننده رخ دهد. هدف: در این مطالعه هدف بررسی احتمالی این ناسازگاری در داروی متیل دوپا می باشد که تاکنون بررسی نشده است. روش کار: مخلوط های دوتایی متیل دوپا با دکستروز و لاکتوز با نسبت ۱:۱ وزنی جهت تشخیص ناسازگاری اولیه با استفاده از DSC ˓FTIR و اسپکتروسکوپی جرمی بررسی شدند. جهت مطالعات کینتیکی از ایزوترمال HPLC و غیرایزوترمال DSC استفاده شد. مخلوط های دوتایی به نسبت ۱:۱ حاوی (v/w)۲۰٪ آب که در دماهای C°۸۰˓۷۰˓۶۰ انکوبه شده بودند در روزهای ۴˓۳˓۲˓۱ جهت آنالیز با HPLC نمونه برداری شدند و با استفاده از معادلات آرنیوسی Ea محاسبه گردید. در مطالعات غیرایزوترمال˓ سرعت های حرارت دهی مختلف (°C/min ۱۵˓۱۰˓۷˓۵) جهت محاسبات کینتیکی انجام شد و Ea توسط متدهای مختلف Friedman˓ Kissinger_ Akahira_Sunose˓ Flynn_Wall_Ozawa محاسبه گردید یافته ها: در نتایج DSC پیک ذوب متیل دوپا در نمونه های دوتایی حذف شد. در FTIR پیک جدید در 1719cm-1 مشاهده شد که نشان ازحذف عامل آمینی نوع اول و تولید آمین نوع دوم در جریان واکنش می باشد. M/z های ترکیبات تولیدی در جریان تداخل متیل دوپا در نتایج حاصل ازMASS مشاهده شد. مقدار Ea به دست آمده در هر دو روش برای دکستروز کمتر از لاکتوز بود. نتیجه گیری : در این مطالعه ناسازگاری مابین متیل دوپا با اکسیپیان های دکستروز و لاکتوز تایید شد و مشاهده شد که تداخل دارو با دکستروز خیلی سریعتر از لاکتوز پیش می رود. فقط در مورد نمونه دوتایی حاوی لاکتوز Ea محاسبه شده با دو روش مذکور با هم مطابق بودند احتمالا مسیرهای واکنش نوکلئوفیلی متیل دوپا با دکستروز تحت شرایط ایزوترمال و غیرایزوترمال متفاوت است.