بررسی اثر مصرف همزمان دولوگزتین و مورفین در بروز تحمل به اثرات ضد دردی مورفین در موش صحرائی نر

Abstract

مقدمه: داروهای ضد درد مخدر و در رأس آن‌ها مورفین به عنوان یکی از مهمترین گروه‌های دارویی ضد درد در بالین کاربرد وسیعی داشته و هم اکنون نیز دارند. متأسفانه از مشکلات مصرف طولانی مدت ترکیبات اپیوئیدی، بروز تحمل، به داروهای مزبور می‌باشد. از سیستم‌های عصبی درگیر در بروز تحمل به مورفین، می توان به سیستم های سروتونرژیک و نورآدرنرژیک اشاره کرد. در مطالعه حاضر برای بررسی بیشتر ارتباط بین سیستم های سروتونرژیک و نورآدرنرژیک و بروز تحمل به اپیوئیدها، از تزریق داخل صفاقی دولوگزتین که یک مهارکننده بازبرداشت سروتونین و نوراپی نفرین است، استفاده کردیم. هدف: هدف اصلی در این مطالعه بررسی اثر تزریق داخل صفاقی دولوگزتین در بروز تحمل به اثرات ضد دردی مورفین بود. روش کار: 6 گروه از موش‌های صحرائی نر در محدوده وزنی 225 الی 275 گرم، در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند که عبارتند از: گروه دریافت کننده سالین (ml/kg1)، مورفین (mg/kg10)، مورفین+دولوگزتین (mg/kg15، 30 و 60) و دولوگزتین (mg/kg60). BL با استفاده از هات پلیت در دمای 5/0±52 تعیین می‌شد. سپس با توجه به وزن گروه‌های آزمون، تزریق مورفین و دولوگزتین به صورت داخل صفاقی صورت می‌گرفت. نیم ساعت بعد از تزریق با انجام دوباره هات پلیت، TLبدست می آمد. برای مقایسه نتایج حاصل از آزمون هات پلیت، زمان‌های تأخیر در پاسخ به صورت%MPE گزارش می‌شد. نتایج: گروه دریافت کننده مورفین به تنهایی (mg/kg10) در روز 9 و گروه‌های دریافت کننده دولوگزتین با دوزهای مختلف (mg/kg15و30و60) به ترتیب در روزهای 13، 17 و 23 به اثرات ضد دردی مورفین تحمل پیدا کردند. گروه دریافت کننده دولوگزتین با دوز مؤثر (mg/kg 60) به تنهایی، در روز 11 تحمل نشان داد. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، دولوگزتین بروز تحمل به اثرات ضد دردی مورفین را در موش‌های صحرائی نر به صورت معنی‌داری به تأخیر می‌اندازد.