تهیه و ارزیابی خصوصیات برون تن زیست چسب دهانی بتامتازون برای درمان آفت دهانی و لیکن پلان

Abstract

سابقه و زمینه: مطالعه تهیه و ارزیابی میکروپارتیکل های مخاط چسب داخل گونه ای با داروی بتامتازون دی سدیم فسفات برای بررسی مخاط چسبی دارو در مخاط دهان انجام گرفت. تجویز داخل گونه ای امکان عبور داروهایی با متابولیسم عبور کبدی بالا و دوز پایین را می دهد. هدف: میکروپارتیکل های مخاط چسب گونه ای بتامتازون دی سدیم فسفات با تکنیک امولسیون به روش دیفوزیون حلال تهيه شدند. روش کار: میکروپارتیکل ها با روش امولسفیکاسیون ساده (O1/O2) بدست آمدند. در مطالعه حاضر، میکروپارتیکل های مخاط چسب دهانی با نسبت های مختلف دارو به پلیمرها (کربومر934P و هیدروکسی پروپیل متیل سلولز) تهیه شدند و مطالعات مربوط به خصوصیات کارآیی بارگیری، میزان بارگیری دارو، اندازه ذرات، FTIR، DSC ، قابلیت ریزش، درجه متورم شدن و pH سطحی، خصوصیات مخاط چسبی و زمان ماندگاری انجام گردید. نتایج: در نمونه منتخب فرمولاسیون F1 (با نسبت 1:1:1 دارو به پلیمرها) میزان کارآیی بارگیری دارو 14/65%، مقدار بازده تولید 60/78% و میزان اندازه ذرات آن 84/281 میکرومتر، زمان ماندگاری 91 دقیقه و قدرت مخاط چسبی 26/3 گرم بر سانتی مترمربع بدست آمد. با بررسي طيف های DSC مشاهده شد که پيک بتامتازون دی سدیم فسقات، از حالت ملح به صورت بتامتازون پایه تبدیل شده است. سرعت آزادسازی دارو در میکروپارتیکل ها نسبت به قرص تجاری و پودر خالص دارو آهسته تر است (p<o.o5). در بررسي کينتيک آزادسازي دارو، با برازش مدل های مختلف کينتيک و بالاترين r2، بهترين مدل براي فرمولاسيون میکروپارتیکل ها متفاوت بدست آمد. مطالعات هیستوپاتولوژی در مخاط ناحیه شکمی موش صحرایی آسیبی در سلول های مخاط نشان ندادند. نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که میکروپارتیکل های مخاط چسب داخل گونه ای به عنوان سیستم دارورسانی مناسب، می تواند برای بروز اثرات درمانی در آفت دهانی و لیکن پلان از راه مخاط گونه بکار رود.