مطالعه تاثیر سرعت انفوزیون سیپروفلوکساسین بر روی بهینه سازی دوز تجویزی در بیماران مبتلا به سپسیس بستری در بخش مراقبت های ویژه

Abstract

مقدمه: دوز و سرعت انفوزیون بهينه آنتی بیوتیک جهت تاثیر و جلوگیری از مقاومت ضروری است. فلوروکینولون ها جهت درمان عفونت های شدید در بیماران بدحال مصرف می شوند. در مطالعه حاضر پارامتر های فارماکوکینتیکی سیپروفلوکساسین بعد از مصرف وریدی دوز های 400 ميلی گرم روزانه در بیماران با کليرنس کراتينين کمتر از 30 و 800 و 1200 ميلی گرم در کليرنس کراتينين بيشتر از 30 و زمان های انفوزیون 1-75/0 ساعته، 2 ساعته و 4-3 ساعته بررسی شده است. هدف: بهینه سازی دوز و سرعت انفوزیون سیپروفلوکساسین در بیماران بد حال جهت رسيدن به هدف درمانی مطلوب روش کار: سطح زیر منحنی غلظت-زمان (AUC) سیپروفلوکساسین در 26 بیمار بستری در ICU محاسبه گردید. MIC پاتوژن های ایزوله شده از بیماران و احتمال رسیدن به هدف درمانی AUIC≥125 و AUIC≥250 محاسبه شد. داده های فارماکوکینتیکی جمعیت مورد مطالعه با استفاده از روش شبیه سازی مونت کارلو به 5000 بیمار تعمیم یافت. یافته ها: احتمال رسیدن به هدف درمانی(PTA) جهت نیل به اهداف AUIC≥125 و AUIC≥250 با دوز 1200 میلی گرم روزانه در بیماران با کارکرد کلیوی نرمال و 400 میلیگرم در بیماران با کارکرد کلیوی پایین نسبت به دوز روزانه 800 میلی گرم بیشتر است. PTA انفوزیون 2ساعته در تمام محدوده MIC بیشتر است. نتیجه گیری: از آنجاییکه MIC پاتوژن های ایزوله شده از بیماران بد حال در حال افزایش است، در بیماران با کارکرد کلیوی نرمال، جهت رسیدن به درمان مطلوب و جلوگیری از بروز مقاومت، دوز دارو باید تا حداقل 1200 میلی گرم در روز افزایش داده شود. در بیماران با کارکرد کلیوی ناقص، دوز روزانه 400 میلی گرم نیز موفقیت بالینی را تضمین می کند. زمان اپتیمم جهت تحقق این امر انفوزیون 2 ساعته می باشد.