تهیه و بررسی خواص فیزیکوشیمیایی نانوپارتیکل های پلی لاکتید-گلیکولید -پلی اتیلن گلیکول برای دارورسانی خوراکی انسولین

Abstract

مقدمه: سيستمهاي حامل مناسب براي داروهای پروتئین-پپتید از موضوعات چالش برانگيز براي محققين دارويي بويژه براي كاربردهاي خوراكي آنها بوده است زيرا فراهم زيستي پروتئينها و پپتيدها به علت وجود سد اپيتليال دستگاه گوارشي و تجزيه با آنزيمهاي هضم كننده از محدوديت اساسي برخوردار است. هدف: هدف این پایاننامه توسعه روش هایی برای دارو رساني خوراکی انسولين با استفاده از نانوپارتيكل‌هاي پلیمري پلی لاکتید- کو- گلیکولید – پلی اتیلن گلیکولPLGA-PEG از طریق نانوانکپسولاسیون مضاعف است.روش کار: در اين تحقیق کوپلیمرهای PLGA-PEG با ترکیب مولی مختلف تهیه شدند و برای انکپسولاسیون انسولين بکار رفتند. ترکیب شیمیایی کوپلیمر به روش H NMR و FT-IR آنالیز شد. نانوپارتیکل های انکپسوله با انسولین با روش امولسیون دوگانه W1/O/W2 تهیه شدند. خواص فیزیکوشیمیایی از قبیل بهره انکپسولاسیون، اندازه و مورفولوژی ذره مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: بهره انکپسولاسیون انسولین به ترکیب مولی کوپلیمر و شرایط نانو انکپسولاسیون وابسته بوده و بین 74-39% به دست آمد. اندازه ذرات به فاکتور های مختلفی از قبیل نوع کوپلیمر وابسته بود و ابعاد آنها با استفاده از روش آنالیز اندازه ذره و میکروسکوپ الکترونی SEM بین nm 95 الی220 تعیین گردید.پروفایل رهش انسولین از نانوپارتیکل های PLGA-PEG در pH های متغیر نشان داد انسولین می تواند پس از 4 ساعت انکپسولاسیون در 4/7 pH = و در دمای 37 درجه سانتی گراد به آرامی و با الگویی نسبتاً خطی از نانوپارتیکل آزاد شود. در 2 ساعت اولیه در حدود 20% از دارو در 5/2 pH = آزاد می شود. نتیجه گیری: نتایج حاکی از این است که با اصلاح ساختمانی کوپلیمرها PLGA-PEG می توان نانو پارتیکل هایی با بهره انکپسولاسیون و پروفایل رهش تهیه نمود و این سیستم ها می توانند در دارو رسانی خوراکی انسولین موثر باشند.