تعیین میزان تورین پلاسما و سلولهای خونی در بیماران مبتلا به سپسیس بستری در بخش مراقبت های ویژه

Abstract

مقدمه: سپسیس و التهاب عمومی در سراسر بدن طیف وسیعی از مشکلات را در بر می‌گیرد که یکی از شاخه های عمده آن تولید مواد اکسیداتیو در بدن و تضعیف ظرفیتهای آنتی اکسیدانتی بدن در مقابله با این استرس ها و در نهایت آسیب ارگانی می‌باشد و از آنجایی که تورین با داشتن نقش محافظتی، یکی از مواد آنتی اکسیدانت در سلول‌ها می‌باشد و احتمالا نقش محافظتی در التهاب و سمیت سلولی دارد. بنابراین به نظر می رسد ارزیابی تغیرات پلاسمایی و خونی تورین در سپسیس می تواند مهم باشد. هدف: ارزیابی ارتباط بین تورین پلاسما و خون در سپسیس و میزان مورتالیتی و شدت بیماری برای زمینه سازی بررسی تجویز یا عدم تجویز تورین در بیماران سپتیک. روش کار: در مطالعه‌ی حاضر 20 بیمار با تشخیص سپسیس و 21 نفر داوطلب سالم وارد مطالعه شدند. تورین پلاسمایی و خونی بیماران در روزهای ۱، ۳ و ۷ پس از تایید سپسیس، اندازه گرفته شد و نمونه های خونی گرفته شده سانتريفيوژ شده و پلاسمای آن جدا شد و نمونه های خونی و پلاسمایی در فریزر با دمای 70- درجه سانتیگراد نگهداری شدند و در آخر از دستگاه HPLC با دتکتور فلورسنت برای اندازه‌گیری تورین استفاده شد. و ارتباط بین سطح تورین، نارسایی ارگانی و شدت بیماری بررسی گردید. نتايج: غلظت تورین در پلاسمای بیماران سپتیکی بطور معنی داری پایین تر از گروه کنترل بود. غلظت تورین در داخل سلول‌های خونی بیماران بصورت معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (P<0.001). همچنین غلظت خونی تورین با غلظت پلاسمایی آن در افراد گروه کنترل و بیمار ارتباط معنی داری نداشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که غلظت پلاسمایی تورین در سپسیس نمی تواند معیار مناسبی برای ارزیابی کفایت ذخایر تورین در بیماران باشد. احتمالا سطح تورین پلاسما و خون بعنوان یک مارکر مناسب برای ارزیابی سپسیس مطرح باشد.