ارزیابی شیوع عفونت های ادراری و حساسیت میکروارگانیسم های دخیل در عفونت ها در مقابل آنتی بیوتیک ها در شهرستان تبریز در سال1389

Abstract

مقدمه: عفونتهاي ادراري یکی از شایع ترین عفونت‌های باکتریایی است که عدم درمان صحیح این عفونت ها می‌تواند منجر به عوارض جدی شود. افزایش مقاومت‌های آنتی بیوتیکی در سال‌های اخیر ، درمان چنین عفونت‌هایی را با مشکلاتی مواجه کرده است. هدف: با توجه به تفاوت‌هایی که بین سوش‌های ایجاد کننده بیماری در مناطق مختلف وجود دارد، شناسایی الگوی مقاومتی باکتری‌های ایجاد کننده عفونت ادراری در هر منطقه جغرافیایی، می‌تواند روش مناسبتری در جهت کاربرد صحیح آنتی بیوتیک ها در درمان تجربی عفونت‌های ادراری باشد. روش بررسی ومواد: مطالعه حاضر یک مطالعه گذشته نگر بود. در این مطالعه نتایج کشت‌های ادراری مراجعه کنندگان به آزمایشگاه‌های( مرکزی استان و بیمارستان امام رضا (ع) تبریز) در طی سال 1389 مورد بررسی قرار گرفت. جهت انجام مطالعه با تهیه فرم‌هایی، اطلاعات مختلفی نظير جنس، نوع آلودگی و نتایج آنتي بيوگرام براي تعيين میزان حساسيت ميكروبي داروهای به کار رفته از پرونده بيماران استخراج گردید. یافته ها: ازمجموع 35137 مراجعه کننده به دو آزمایشگاه، 2707(8%) نفر کشت ادرار مثبت داشتند. در هر دو مرکز، باکتری E.coli دارای بیشترین میزان شیوع بود (آزمایشگاه مرکزی استان3/89% و بیمارستان امام رضا(ع)3/55%). در آزمایشگاه مرکزی استان بیشترین حساسیت را به ترتیب آمیکاسین(4/78%)، جنتامایسین (21/70%)، نیتروفورانتوئین (3/60%) و در بخش بستری بیمارستان امام رضا(ع) آمیکاسین(7/98%)، جنتامایسین(5/89%)، توبرامایسین(1/72%) و در بخش سرپایی بیمارستان امام رضا (ع) آمیکاسین(8/99%)، نیتروفورانتوئین(7/93%)، توبرامایسین(45/81%) ایجاد می کند. بحث و نتيجه گيري :با توجه به حساسیت بالای اکثر میکروارگانیسم‌های مسئول عفونت‌های مجاری ادراری به آمیکاسین، جنتامایسین، نیتروفورانتوئین و توبرامایسین؛ این داروها برای درمان تجربی در عفونت‌های مجاری ادراری پیشنهاد می‌شود.ولی به دلیل ایجاد مقاومت به داروهای پرمصرف در این عفونت ها، پیشنهاد می‌شود در نحوه استفاده از این داروها در منطقه مورد مطالعه تجدید رویه حاصل شود.