مطالعه كينتيكي و ترموديناميكي عوامل مؤثر بر اتصال پروتئيني سيروليموس

Abstract

مقدمه: از آنجایی که ویژگی‌های فارماکوکینتیکی و فارماکودینامیکی داروها در ارتباط مستقیم با غلظت داروی آزاد است، اتصال پروتئینی داروها فاکتور بسیار تأثیرگذار روی این ویژگی‌ها می‌باشد. هدف: هدف این تحقیق، بررسی میزان اتصال پروتئینی سیرولیموس به آلبومین و مطالعه‌ی تأثیر تغییرات غلظت آلبومین، pH و دما روی این اتصال می‌باشد. روش کار: ابتدا غلظت‌های µg/ml2، 4، 6، 8 و 10 از سیرولیموس به طور جداگانه همراه با آلبومین انسانی با غلظت g/ml04/0 به مدت 1 ساعت داخل ویال شیشه ای ریخته شد تا پیوند بین دارو و آلبومین تشکیل گردد. سپس داروی آزاد به روش اولترافیلتراسیون از محلول جدا شده و غلظت داروی آزاد به کمک دستگاه HPLC سنجیده شد. برای بررسی تأثیر تغییرات غلظت آلبومین، pH و دما روی اتصال پروتئینی سیرولیموس، آزمایش مذکور با تغییر تک تک این پارامترها تکرار شد. پارامتر‌های مربوط به اتصال پروتئینی سیرولیموس توسط نمودارهای Klotz و Scatchard مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: با توجه به نتایج حاصله درصد اتصال پروتئینی سیرولیموس به آلبومین در غلظت‌های مورد مطالعه %70/80-00/77 می‌باشد که کاهش غلظت آلبومین از ml/g04/0 به 02/0 موجب کاهش درصد اتصال به %40/78-48/74 گردیده است. محدوده‌ی تغییرات درصد اتصال پروتئینی سیرولیموس در غلظت µg/ml2 و در محدوده‌ی pH، 9/7-9/6 به ترتیب با کاهش pH از 25/79 به %05/82 رسیده است. این تغییرات در محدوده‌ی دمایی C° 37-2 به ترتیب با کاهش دما از 95/82 به %70/80 رسیده است که همه‌ی این تغییرات معنی دار (05/0>p ) می‌باشند. بحث و بررسی: با توجه به تغییرات مشاهده شده در اتصال پروتئینی سیرولیموس در اثر تغییرات غلظت آلبومین، pH و دما در این تحقیق و با در نظر گرفتن شرایط مشابهی که در اثر هایپوآلبومینمی و اسیدوز یا آلکالوز می‌تواند در بیماران مصرف کننده‌ی سیرولیموس دیده شود، توصیه می‌گردد پایش غلظت پلاسمایی سیرولیموس در این شرایط انجام گرفته و در صورت لزوم تنظیم دوز شود.