| dc.contributor.author | محمدجعفری، راضیه | |
| dc.date | 1391 | |
| dc.date.accessioned | 2018-07-16T06:05:39Z | |
| dc.date.available | 2018-07-16T06:05:39Z | |
| dc.date.issued | 1391 | |
| dc.identifier.uri | http://dspace.tbzmed.ac.ir:8080/xmlui/handle/123456789/30305 | |
| dc.description.abstract | سندرم محرومیت از مورفین، بعد از مصرف طولانی مدت مورفین و به هنگام قطع مصرف ناگهانی آن و یا به دنبال تجویز آنتاگونیستهای اپیوئیدی مانند نالوکسان دیده می‌شود. یکی از دلایل اصلی منع مصرف طولانی مدت داروهای این گروه، بروز تحمل به اثرات ضد دردی و وابستگی بعد از آن است. علایم سندرم محرومیت گاه تا ساعت‌ها بعد از قطع مصرف مورفین و یا تزریق نالوکسان قابل مشاهده می‌باشد.
هدف:
هدف اصلی از این مطالعه بررسی تأثیر تزریق داخل صفاقی دولوگزتین بر روی علائم سندرم محرومیت از مصرف مورفین در موش صحرایی نر می‌باشد.
روش کار:
حیوانات (رت نر، نژاد ویستار در محدوده وزنی 240-170 گرم و با سن مشابه که به صورت تصادفی انتخاب شده‌اند.) به 5 گروه شش تایی تقسیم شده و روزانه رژیم‌های زیر را دریافت کردند:
1-در گروه کنترل مورفین برای ایجاد وابستگی، از تزریقات دو بار در روز زیر جلدی محلول تزریقی سولفات مورفین با دوز (mg/kg10) به مدت 9 روز (به ترتیبmg/kg 5، 10، 10، 15، 15، 20، 20، 25و 25) استفاده شد.
2-در گروه کنترل سالین، از تزریقات دو بار در روز داخل صفاقی سالین ( 9/0% ) به مدت 9 روز استفاده شد که در روز نهم تنها دوز صبحگاهی تزریق گردید و بعد از دوز آخر سالین، نالوکسان تزریق شده و علائم سندرم محرومیت ثبت گردید.
3-در گروههای3 و4 و5، داروی دولوگزتین در سه دوز مختلف (mg/kg 40،20،10) در حامل نرمال سالین 9/0% حل گردیده و در تمام روزها بعد از حصول وابستگی با استفاده از سرنگ تزریق داخل صفاقی گردید.
4-یک گروه از رت ها نیز داروی دولوگزتین را به تنهایی با دوز mg/kg02 دریافت نمود.
نتایج:
با توجه به یافته‌ها، داروی دولوگزتین با دوزهای mg/kg 40،20،10 به صورت داخل صفاقی به طور معنی دار و وابسته به دوز علائم سندرم محرومیت (تعداد رفتارهای پرش(p<0/05) و ایستادن (p<0/001)، مدت زمان تیمار آلت تناسلی (p<0/01)، حرکت سگ خیس مانند (p<0/05) و مدت زمان دندان قروچه (p<0/01) را کاهش داده است.
مصرف دولوگزتین به تنهایی تداخل و تأثیری بر میزان علائم سندرم ترک نداشته و در هیچ‌کدام از تست‌های مزبور تفاوت معنی داری با گروه سالین دیده نشد.
نتیجه گیری:
دولوگزتین در دوزهای 40،20،10 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی، توانست سبب کاهش اکثر علائم سندرم محرومیت نسبت به مورفین شود. | |
| dc.language.iso | فارسی | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی | |
| dc.subject | مورفین | |
| dc.subject | دولوگزتین | |
| dc.subject | علایم سندرم محرومیت | |
| dc.subject | وابستگی | |
| dc.title | بررسی اثر مصرف همزمان دولوگزتین با مورفین بر روی علائم سندرم محرومیت ناشی از مصرف مورفین در موش صحرائی نر | |
| dc.type | پایان نامه | |
| dc.contributor.supervisor | چرخ پور, محمد | |
| dc.contributor.supervisor | پرویز پور, علیرضا | |
| dc.identifier.docno | 603076 | |
| dc.identifier.callno | 3632 | |
| dc.description.discipline | داروسازی | |
| dc.description.degree | دکترای عمومی | |
