ارزیابی اثرات داروی IMOD بر روی فاکتورهای اکسیداتیو و آنتی اکسیدانتی در مدل حیوانی سپسیس

Abstract

مقدمه و هدف: سپسیس پاسخ التهابی سیستمی به عفونت است که یکی از مهمترین علل مرگ و میر در دنیاست. روش استاندارد در درمان سپسیس، بر پایه ی آنتی بیوتیک های وسیع الطیف، احیا توسط مایعات و ونتیلاسیون، تغییر قابل ملاحظه ای در درمان سپسیس ایجاد نکرده اند. IMOD ترکیبی از عصاره ی سه گیاه (Tanacetum vulgare, Rosa canina and Urtica dioica) که با سلینیوم غنی شده است و اخیرا به عنوان داروی تنظیم کننده ی سیستم ایمنی معرفی شده است. ما تلاش داشتیم اثرات مثبت این دارو را در مدل حیوانی (رت) القا کننده ی سپسیس cecal ligation and puncture (CLP) بررسی کنیم. روش کار: رت های نر با نژاد ویستار در محدوده ی وزنی 300-270 به صورت تصادفی به 7 گروه 6 تایی تقسیم شدند. مدل پلی میکروبیال CLP جهت القاء سپسیس در این حیوانات در همه ی گروه ها به جز گروه شم مورد استفاده قرار گرفت. جهت بررسی اثر IMOD درسطح آنزیم های آنتی اکسیدانتی در خون، حیوانات در دو زمان مختلف خون گیری شدند (12 و 36 ساعت بعد از جراحی). نمونه های خونی از ورید دمی تهیه شدند و سریعا سانتریفیوژ شده و سپس در دمای 70- درجه سانتی گراد نگه داری شدند. 3 رت از هر گروه 36 ساعت پس از جراحی توسط دوز کشنده ی داروی بیهوشی(تیوپنتال سدیم mg/kg50) کشته شدند. بافت ریه به سرعت خارج شد و توسط سالین فوق العاده سرد شستشو داده شده و در نیتروژن مایع منجمد شده و برای اندازه گیری فعالیت MPO به آزمایشگاه منتقل شدند. سطح پلاسمایی MDA، GPx، SOD، TAC توسط کیت وسطح پلاسمایی MPO توسط اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد. نتایج: سطح پلاسمایی MDA و MPO به طور معنی داری از لحاظ آماری در گروه های دریافت کننده ی IMOD نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود. بحث و بررسی: در مطالعه ی اخیر، ما نشان دادیم که IMOD می تواند تاثیر مهارکننده گی روی برخی از فاکتورهای استرس اکسیداتیو مانند MPO ریوی و سطح خونی MDA بگذارد.