ارزیابی اثر تجویز داخل بطن مغزی مفلوکین بر علائم قطع مصرف مورفین در موش صحرائی نر

Abstract

مکانیسم‌های دقیق وابستگی به اپیوئیدها و سندرم قطع مصرف هنوز به طور کامل شناخته نشده‌اند. از دیرباز مطالعات زیادی در رابطه با مواد و داروهایی که بتوانند این علایم را کاهش دهند صورت گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی اثر تجویز داخل بطن مغزی مفلوکین نوعی مهارکننده‌ی اتصالات شکافی بر علایم قطع مصرف مرفين در موش صحرايي نر است. مواد و روش‌ها: در این تحقیق از موش¬هاي صحرايي نر بالغ از نژاد ویستار در محدوده‌ی وزنی 275- 225 گرم استفاده شده است. حیوانات بطور تصادفی در 5 گروه (8 n=) قرار گرفتند. که شامل یک گروه تحت درمان با سالین (گروه غیر وابسته) و چهار گروه تحت درمان با مرفین (گروه‌های وابسته به مرفین). همه‌ی گروه‌ها زیر دستگاه استروتاکس جراحی شده‌اند. به منظور القای وابستگی به مرفین، از روش دوزهاي فزاينده استفاده شد. در این روش حیوانات در یک دوره‌ی 9 روزه به صورت زیر جلدی به روش زیر مرفین دریافت می‌نمودند (روز اول: mg/kg5، روز دوم و سوم: mg/kg10، روز چهارم و پنجمmg/kg :15، روز ششم و هفتم: mg/kg20 و روز هشتم : mg/kg 25) هر 12 ساعت، که در روز نهم فقط دوز صبحگاهی مرفین(mg/kg25) تزریق شد. در روز نهم به گروه غیر وابسته و یکی از گروه‌های وابسته به مرفین بیست دقیقه بعد از آخرین دوز تزریق سالین یا مرفین (Sc)، (µl10) DMSO%25 به صورت icv تزریق شد. و در3 گروه وابسته به مرفین باقی‌مانده بیست دقیقه بعد از آخرین دوز تزریق مرفین (Sc)، به ترتیب مفلوکین دردوزهای µl10µg/ 50 و 100 و 200 به صورت داخل بطن مغزی تزریق شده و پس از ده دقیقه به همه‌ی گروه‌ها، نالوکسان (mg/kg, ip 4) تزریق گردیده و به مدت 60 دقیقه علایم سندرم محروميت شامل (پرش، ایستادن روی پاها، تیمار کردن آلت تناسلی، کشیدن شکم روی زمین، تیمار کردن بدن‌، حرکات شبیه سگ خیس و وزن مدفوع) ثبت شد. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که مفلوکین می‌تواند علایم قطع مصرف را به صورت جداگانه کاهش دهد. همچنین توانست علایم تام سندرم ترک را نیز به طور معنی‌داری کاهش دهد (001/0p<). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، مفلوکین احتمالاً از طریق مهار اتصالات شکافی در کاهش علایم قطع مصرف مرفین مؤثر بوده است.