بررسی اثر متفورمین در آسیب کلیوی ناشی از ایسکمی- رپرفیوژن رت

Abstract

متفورمین داروی خط اول درمان دیابت نوع 2 می باشد بخصوص در افراد چاق و دچار اضافه وزن. شواهدی وجود دارد که متفورمین از طریق فعال کردن AMPK وNOS اندوتلیال اثرات محافظت بافتی دارد. فعال سازی AMPK در کلیه باعث درمان نفروپاتی دیابتیک، بیماری پلی کیستیک کلیه و آسیب ایسکمی- رپرفیوژن می شود. ایسکمی- رپرفیوژن کلیوی دلیل عمده نارسایی حاد کلیه ARF)) بوده و ممکن است باعث پیشرفت بیماری های مزمن کلیوی شود بنابراین هدف این مطالعه بررسی اثرات محافظتی متفورمین در برابر آسیب عملکردی وآسیب بافتی القا شده توسط IR(Ischemia- reperfusion) می باشد. 5 گروه رت جنس نر، نژادSD در محدوده وزني 30 ±250 گرم مورد مطالعه قرار گرفتند: گروه کنترل یاSham ، گروه IR که تحت 45 دقیقه ایسکمی و3 ساعت رپرفیوژن قرار گرفت، 3 گروه هم در دوزهای mg/kg)25،50،100) به صورت خوراکی به مدت 7 روز قبل جراحی دارو دریافت کردند.روش جراحی بدین صورت است که بعد از بیهوشی حیوان، از خط وسط شکمی برشی داده می شود به صورتی که Renal pedicle مشاهده شود سپس شریان آوران کلیه چپ با کلمپ بسته شد و45 دقیقه در شرایط ایسکمی ماند سپس کلمپ جدا شده و به مدت 3 ساعت جریان مجدد خون برقرار می شود و در پایان کلیه جدا شد. نتایج پاتولوژیک نشان دهنده ظاهرنرمال گروه کنترل بوده و گروه IR نشان دهنده آسیب شدید کلیوی از جمله فیلتراسیون نوتروفیل ها، تشکیل کست های پروتئینی، اتساع کپسول بومن و نکروز پودوسیت ها بود وگروه های پیش تیمار با متفورمین اثر محافظتی در برابر آسیب IR نشان داد. برخلاف اثرات محافظت بافتی متفورمین، نتایج بیوشیمیایی (افزایش میزان BUN و کراتینین سرم وکاهش سطح پروتئین خون) تفاوت معنی داری با گروه IR نشان نداد که این اثرات احتمالا به دلیل هایپوکسی ناشی از عارضه اسیدوز لاکتیک متفورمین و کاهش برون ده قلبی و در نهایت کاهش جریان خون کلیوی می باشد.