مرروی بر محلولهای شستشو دهنده کانال بخصوص هیپوکلریت سدیم

Abstract

ميكروارگانيسم ها نقش اساسي در اتيولوژي بيماريهاي پالپ و پري اپيكال دارند و كنترل و حذف آنها يكي از مراحل بسيار مهم در درمان ريشه است. كنترل و درمان دقيق و محافظه كارانه، به طور محسوسي بستگي به كنترل عفونت فضاي پالپي و پاكسازي ميكروارگانيسم ها و مواد حاصل از آنها براي جلوگيري از عفونت دوباره دارد. يكي از مراحل اين درمان آماده سازي شيميومكانيكي مي باشد. در اين مرحله فضاي پالپي به وسيلة (ابزار اندودونتيك) شكل گرفته و عاري از دبري مي شوند كه همراه اين عمل مقادير فراواني از مواد شستشودهنده، جهت حل كردن نسج پالپي و از بين بردن ميكروارگانيسم ها به كار مي روند. مهمترين و پرمصرف ترين محلول شستشودهندة سازگار با نسج دندان هيپوكلريت سديم مي باشد كه در غلظت هاي مختلف به كار مي رود. ساير محلولهاي شستشودهنده كه مي توانند جايگزين اين محلول شوند كلرهگزيدين، EDTA، BDA، H2o2، CMPC و ... مي باشند كه روش بكارگيري هر يك در شرايط بخصوص متفاوت است. اخيراً خواص ضدميكروبي برخي از محلولهاي شستشودهندة جديد شناسايي شده است. هدف ازاين مطالعه (پايان نامه) مروري بر تعدادي چند از محلول هاي شستشو دهنده كاربردي و جديد است.

مقدمه يكي از مشكلاتي كه دندانپزشكان جهت درمان دندان، اغلب با آن رو به رو هستند عفونت هاي دنداني است كه ميكروارگانيسم هاي متعددي در اين امر دخيل مي باشند. جهت درمان عفونت فضاي پالپي و كانالهاي دندانهاي آلوده به ميكروارگانيسم ها اقدامات بسيار زيادي از ديرباز انجام گرفته است كه يكي از اصلي ترين و مهمترين مراحل درمان، پاكسازي كامل فيزيكي و شستشوي شيميائي كانالها با محلولهاي شستشودهندة مختلف است. لذا اهميت اين مسأله ما را بر آن مي دارد كه مروري بر انواع محلول هاي شستشودهنده و خواص و چگونگي عملكرد آنها داشته باشيم تا با شناخت و آگاهي از عملكرد آنها، بسته به موقعيت هاي مختلف بتوانيم هرچه بهتر و كارآتر از آنها استفاده نمائيم.