تاثیر Larginine خوارکی روی حرکت ارتودنتیک دندان در موش صحرایی

Abstract

زمينه تحقيق :(NO) nitric oxide يکي از ملکولهاي واسطه اي است که اخيرا نقش آن در حركت دندان مورد توجه واقع شده و مي‌تواند سبب افزايش cGMP و متعاقبا باعث فراخواني استئوکلاستي و ازدياد حرکت ارتودنتيک دندان شود. همچنين تزريق موضعي L-arginine بعنوان پيش ساز NO در کنار دندان موش صحرايي باعث ازدياد حرکت ارتودنتيک دندان مي‌گردد. هدف تحقيق : هدف از تحقيق حاضر بررسي تاثير L-arginine خوراکي بعنوان پيش ساز NO بر روي حرکت ارتودنتيک دندان در موش صحرايي مي‌باشد. مواد و روشها : تعداد 36 موش صحرايي نر از نژاد wistar با سن10 هفته و ميانگين وزني 22±200 گرم انتخاب و بطور تصادفي به دو گروه کنترل و تجربي تقسيم شدند گروه تجربي، L-arginine خوراکي را به ميزان w/w 2% در آب آشاميدني از شش روز قبل از نصب فنر به منظور بالا رفتن سطح خوني آن تا روز کشتن (sacrificed) موش‌ها دريافت کرد، از روز هفتم در دو گروه، دندان‌هاي سانترال با نصب فنر حرکت داده شدند و دوازده روز بعد از شروع حرکت موش‌ها کشته شده و فاصله مزيو انسايزالي بين سانترال‌ها اندازه گيري شده، سپس 15 موش براي تهيه مقاطع بافتي به منظور شمارش استئوکلاستها با ميکروسکوپ نوري و3 موش براي بررسي مساحت لاکوناهاي تحليلي ريشه با دستگاه scanning electron microscope از هر دو گروه به طور تصادفي انتخاب گرديدند. داده‌هاي مربوط به ميزان حرکت ارتودنتيک و تعداد استئوکلاست توسط independent sample t test و داده‌هاي مربوط به تحليل ريشه توسط U test Mann-Whtiney مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند. نتايج : نتايج نشان دادکه در گروه L-arginine ميزان حرکت ارتودنتيک (001/0 > p ) و تعداد استئوکلاست‌ها (003/0 =p ) زيادتر از گروه کنترل بوده و از نظر مساحت لاکوناهاي تحليلي بين دو گروه تفاوت آماري معني داري وجود نداشت. نتيجه‌گيري : L-arginine خوراکي باعث ازدياد معني دار حرکت ارتودنتيک دندان و تعداد استئوکلاستها در موش‌هاي صحرايي مي‌شود در حاليکه روي تحليل ريشه تاثير معني داري ندارد.