تعیین میزان شیوع تنفس دهانی در کودکان پیش دبستانی شهر تبریز

Abstract

زمینه و هدف : تنفس دهاني ثانويه به انسداد نسبي يا كامل بيني يا راه هوايي فوقاني منجر به رشد آنرمال استخوان و رشد ناقص ساختارهاي كرانيو فاشيال مي شود كه متعاقب آن روابط فكي و اكلوژن دنداني را تحت تاثير قرار مي دهد. تجارب كلينيكي بيانگر مراجعات متعدد كودكان با الگوي رشدي چهره آدنوئیدی (Adenoid Face) و سابقه باز ماندن دهان حين خواب به مراکز درمانی در شهرتبريز مي باشد، مال اكلوژنهايي كه انتظارمي رود تنفس دهاني عامل اتيولوژيك آنها باشد. به علت عدم تشخیص به موقع از یک درمان ساده به جراحی فک منجر می شوداین مسئله توجه ویژه به این دسته از مال اکلوژنها را مشخص می نماید. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع تنفس دهانی و ریسک فاکتورهای مربوط به آن در کودکان پیش دبستانی شهرتبریز می باشد. روش بررسی : در این مطالعه که به روش نمونه برداری خوشه ای انجام شد، تعداد 272 نفر از کودکان پیش دبستانی مناطق پنج گانه شهر تبریز که گروه سنی 7-6 سال داشتند مورد بررسی قرار گرفتند. پرسشنامه های تدوین شده در بین کودکان پیش دبستانی توزیع شد. پس از شناسایی کودکان با علائم تنفس دهانی به متخصص گوش، حلق و بینی جهت معاینه اختصاصی ارجاع داده شدند. یافته ها : میزان شیوع تنفس دهانی 18 درصدی در این جمعیت بدست آمد که مهمترین ریسک فاکتورهای آن بترتیب به این صورت گزارش شد: آلرژی به میزان 80 درصد، هیپرتروفی آدنوئید و تونسیل 15 درصد، ریسک فاکتورهای دیگر مانند انحراف تیغه بینی و اختلالات آناتومیک به میزان 5 درصد شیوع داشتند، از میان ریسک فاکتورهای آلرژی بیشترین شیوع را رینوسینوزیت آلرژیک با شیوع 54 درصد به خود اختصاص داد. طبق آنالیز آماری، علائمی که بیشتری در میان این بیماران شایع بود شامل هالیتوزیس 80 درصد، خارش بینی 69 درصد، خارش گوش 63 درصد و ... می باشد. نتیجه گیری : نتایج این بررسی نشان داد تنفس دهانی شیوع 18 درصد در بین کودکان پیش دبستانی در شهر تبریز دارد که از برجسته ترین ریسک فاکتورهای آن آلرژی، هیپرتروفی تونسیل و آدنوئید و در درجات بعدی انحراف سپتوم و ... اشاره کرد. سابقه آلرژی فامیلی و منطقه سکونت دانش آموزان از نظر نزدیکی به مواد آلرژن در افزایش این اختلال سهم چشمگیری داشتند. از آنجایی که آلرژی یک بیماری قابل درمان است، و بالاترین شیوع را در این بیماران داشت، درمان صحیح آن می تواند در کاهش تنفس دهانی مؤثر باشد. شناخت زودهنگام تنفس دهانی و درمان آن می تواند از عوارض بیشتر آن جلوگیری نماید.