بررسی اثر پلاسمای غنی شده از پلاکت در درمان دیفکتهای اینترابونی پریودنتال

Abstract

هدف از درمان های پریودنتال ممانعت از attachment loss بیشتر و رژنراسیون بافتهای از دست رفته می باشد. تاکنون مواد پیوندی مختلف و روش های جراحی متعددی در درمان رژنراتیو ضایعات داخل استخوانی مورد استفاده قرار گرفته اند. مواد و روش کار: تعداد 11 مطالعه Randomized controlled Trials با حداقل مدت 6 ماه که اثر PRP را در درمان ضایعات داخل استخوانی پریودنتال بررسی نموده اند از طریق جستجوی دستی در مجلات پریودنتال و همچنین Medline انتخاب شدند. در هر مطالعه 4 پارامتر کلینیکی GR,CAL, PD و Defect fill در 2 گروه تست (شامل PRP) و کنترل در ابتدا و پس از جراحی اندازه گیری شدند. داده ها توسط آزمون T آنالیز گردید. یافته ها: میزان کاهش عمق پروب و افزایش سطح چسبندگی کلینیکی و Defect fill تفاوت معنی داری را در بین گروه تست و کنترل نشان می دهد ولی در مورد میزان تحلیل لثه اینگونه نیست. افزایش سطح چسبندگی کلینیکی و کاهش عمق پروب و میزان defect fill در گروه تست بیشتر است . نتیجه گیری : از آنجایی که تفاوت میزان تحلیل لثه در بین دو گروه تست و کنترل معنی دار نمی باشد، کاهش عمق پروب را می توان به افزایش سطح چسبندگی کلینیکی ناشی از bone fill نسبت داد و تحلیل لثه در کاهش عمق پروب بی تاثیر است. نتایج نشان می دهد که استفاده از PRP در درمان رژنراتیو ضایعات داخل استخوانی پریودنتال در بهبود پارامترهای کلینیکی موثر است.