بررسی آزمایشگاهی تاثیر دو روش پروفیلاکسی بر چسبندگی استرپتوکوکوس میوتانس به سطح کامپوزیت میکروفیلد و گیومر

Abstract

توپوگرافی سطح ترمیم نقش مهمی در چسبندگی باکتری های پلاک دارد. از آنجاییکه روش های پروفیلاکسی یکی از عوامل دخیل در آسیب دیدن و حتی تخریب سطح ترمیم های سرویکالی هستند هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر دو روش پروفیلاکسی بر چسبندگی استرپتوکوکوس میوتانس به سطح کامپوزیت رزین میکروفیلد و گیومر بود. مواد و روش کار: از 60 عدد نمونه رزین کامپوزیتی و60 عدد نمونه گیومری به شکل استوانه با قطر 6 میلی متر و 2 میلی متر در این مطالعه استفاده شد. در هر گروه نمونه ها به صورت تصادفی به 3 گروه 20 تایی تقسیم شدند. در گروه اول (کنترل) عمل پروفیلاکسی انجام نشد. در گروه دوم و سوم به ترتیب نمونه ها تحت پروفیلاکسی با پامیس و رابر کپ و ( air-powder polishing device) APD قرار گرفتند. سطح نمونه های انتخاب شده از هر گروه زیر میکروسکوپ الکترونی بررسی گردید و توپوگرافی سطحی ایجاد شده توسط دو روش پروفیلاکسی توسط میکروسکوپ نیروی اتمی مشخص شد. میزان چسبندگی باکتری استرپتوکوکوس میوتانس به سطح نمونه ها پس از 4 ساعت غوطه ورسازی آنها در اینوکولوم باکتری، شستشو و سونیکاسیون با روش شمارش در پلیت تعیین گردید. کلیه داده ها توسط آزمون تحلیل واریانس دو عامله و آزمون تعقیبی Tukey مورد آنالیز آماری قرار گرفتند. در این مطالعه 0/05 > P معنی دار تلقی شد. یافته ها: میانگین چسبندگی باکتریایی بر حسب نوع ماده و نوع روش پروفیلاکسی مورد استفاده معنی دار بود ( 0/0005 > P). در گروههای کامپوزیتی چسبندگی باکتریایی به طور معنی داری بیشتر از گروههای گیومری بود. در هر ماده چسبندگی باکتریایی در گروه کنترل به طور معنی داری کمتر از گروههای پروفیلاکسی شده بود و پامیس و رابر کپ به طور معنی داری منجر به چسبندگی باکتریایی کمتری نسبت به APD گردید . نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، نمونه های گیومری چسبندگی باکتریایی کمتری را نسبت به نمونه های رزین کامپوزیتی نشان دادند