بررسی اثر ژل کاربامایدپراکساید 15% بر ثبات رنگ و خصوصیات سطحی گیومر و کامپوزیت میکروفیل به صورت آزمایشگاهی

Abstract

در حال حاضر استفاده از مواد سفید کننده دندان روز به روز در حال افزایش است. روشن است که یکی از جنبه های مورد نیاز برای بررسی ، اثر آن ها بر ثبات رنگی مواد ترمیمی همرنگ دندان و ایجاد تغییر رنگ احتمالی می باشد.دراین مطالعه اثر ژل کاربامیدپراکساید 15% بر ثبات رنگ و خصوصیات سطحی گیومر و کامپوزیت میکروفیل به صورت آزمایشگاهی بررسی شد. مواد و روش ها: تعداد 40 دیسک به ابعاد 10 میلی متر قطر و 1 میلی متر ضخامت از 2 ماده کامپوزیت میکروفیل و گیومر و با سطحی کاملا صاف تهیه شد (20 دیسک برای هر ماده). سپس شاخص های رنگی a,b,l تمامی دیسک ها توسط دستگاه اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد و نمونه ها تحت تاثیر ژل سفید کننده کاربامایدپراکساید 15 قرار داده شدند. پس از اندازه گیری مجدد شاخص های رنگی ،میزان اختلاف رنگ (E) توسط سیستم (CIELAB) محاسبه شد. ضمنا از هر ماده 4 نمونه (2 نمونه قبل از استفاده از عامل سفیدکننده و 2 نمونه بعد از استفاده از ان)جهت بررسی خصوصیات سطحی توسط میکروسکوپ نیروی اتمی (Atomic force microscope) مورد بررسی قرار گرفتند. برای مقایسه ثبات رنگ 2 گروه داده ها با استفاده از آزمون Mann whitney مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.در این مطالعه p<0.05 معنی دار تلقی شد. یافته ها: میزان اختلاف رنگی (E) پس از سفید کردن در هیچ یک از مواد مورد مطالعه معنی دار نبود 0/13 = P همچنین تفاوت خشونت سطحی بین دو ماده (کامپوزیت) و (گیومر) و در حالت قبل و بعد از سفید کردن و معنی دار نبود (به ترتیب p=0.59 و p=0.40).در حالی که در هر ماده (کامپوزیت، گیومر) تفاوت خشونت سطحی بین حالت قبل از سفید کردن و بعد از سفید کردن معنی دار بود(به ترتیب p<0.001، p<0.001). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر،کاربامید پراکساید 15 درصد علی رغم خشن تر کردن سطح، باعث تغییر رنگ قابل توجه به لحاظ بالینی در کامپوزیت میکروفیل و گیومر نشد.