مقایسه تاثیر دو روش ضدعفونی یک مرحله ای کل دهان با جرمگیری ربع دهانی بر بیومارکرهای بزاقی و متغیرهای بالینی در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط و شدید

Abstract

حذف پلاک دندانی و جرم های دندانی بعنوان روش اصلی درمان بیماریهای التهابی پریودنتال شناخته شده است. هدف مطالعه حاضر مقایسه شاخصهای بالینی و بیومارکرهای التهابی میان درمان ضد عفونی کردن کل دهان با روش جرم گیری ربع دهانی در درمان بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط و شدید است. روش کار و مواد:40 بیمار مبتلا به پریودنتیت متوسط تا شدید، بطور تصادفی در دو گروه 20 تایی شاهد و آزمون تقسیم شدند. در گروه آزمون جرم گیری دهان در دو جلسه و در عرض 24 ساعت، بهمراه شستشوی تمامی پاکتها با کلرهگریدین، مسواک زدن زبان و دهانشویه با محلول کلرهگزیدین 0/2 انجام شد. در گروه کنترل جرمگیری ربع دهانی در 4 جلسه و با فاصله 2 هفته از یکدیگرانجام شد. متغیرهای بالینی عمق پروبینگ(PD)، خونریزی بهنگام پروبینگ (BOP)، سطح لثه چسبنده (CAL)و شاخص لثه ای تغییر یافته(MGI)، شاخص پلاک (PI)و میزان سطوح بزاقی بیومارکرهای MMP-8و IL_1 در سه زمان شروع مطالعه، 2 و 4 ماه بعد سنجیده شدند. از آزمون chi square (X2) برای بررسی معنی داری تفاوت توزیع درون گروهی استفاده شد. معنی داری داده های درون گروهی با استفاده از آنالیز واریانس و آزمون تعقیبی Scheffe بررسی شدند. همچنین از t-test جهت آزمون معنی داری داده های درون گروهی استفاده گردید. محاسبات آماری با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 16 آنالیز شدند. یافته ها: در تحقیق حاضر همواره شاهد بهبود تمام شاخصهای بالینی و ایمنولوژیک مورد بررسی بین شروع مطالعه و زمانهای ارزیابی 2 و 4 ماه بودیم( 0/05> P) اما تفاوت معنی داری به استثنای MGI، میان 2 ماه و 4 ماه مشاهده نشد (0/05 > P) تفاوت معنی داری میان متغییرهای مورد بررسی گروه جرم گیری ربع دهانی و گروه ضدعفونی کل دهان در زمانهای ارزیابی مشاهده نشد( 0/05 < P). نتیجه گیری: درمان ضدعفونی کردن کل دهان نتایج سودمندی در بهبود بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط و شدید دارد. تفاوت آماری معنی داری میان درمان مذکور و روش جرم گیری ربع دهانی از نظر متغیرهای بالینی و بیومارکرهای بزاقی در این مطالعه مشاهده نشد.