مقایسه دقت تشخیصی استفاده از تکنیک لیزر فلوئورسنس و رنگ آمیزی متیلن بلو در سنجش خشونت سطوح آماده سازی شده گلاس آینومر با روشهای مختلف

Abstract

صافی سطحی گلاس آینومرها طی مراحل پالیش و فینیشینگ برای کاهش تجمع پلاک و خشونت سطحی این ماده در طی بعضی درمانها مورد نیاز می باشد. بنابراین وجود معیار و روشی برای سنجش خشونت سطحی این ماده در شرایط کلینیکی امری ضروری به نظر می رسد. در این مطالعه استفاده از خاصیت لیزر فلوئورسنس برای سنجش سختی سطحی این ماده ارزیابی خواهد شد. مواد و روش کار: پس از آماده سازی 80 نمونه گلاس آینومر در مولدهای پیش ساخته، نمونه ها به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند و سطح نمونه ها با روش های مختلف (فرز الماسی، دیسک خشن، دیسک خشن و متوسط و دیسک خشن، متوسط و نرم)اتمام و پالیش شدند. سختی سطحی نمونه توسط دو روش پروفیلومتری (روش استاندارد طلایی) و لیزر دیاگنودنت پس از رنگ آمیزی با متیلن بلو اندازه گیری و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. در این مطالعه P<0.05 از لحاظ آماری معنی دار تلقی گردید. یافته ها: مقایسه مقادیر پروفیلومتری بین گروه های مختلف نشان داد که خشونت سطحی (Ra) در گروه ها به طور معنی دار با یکدیگر متفاوت می باشد (P<0.05). بیشترین خشونت سطحی مربوط به آماده سازی با فرز و کمترین مربوط به آماده سازی با سری دیسک های سفید می باشد. در مقایسه اعداد دیاگنودنت نیز، مقادیر بدست آمده بین گروه های مختلف با هم متفاوت بوده و بیشترین مقادیر مربوط به آماده سازی با فرز و کمترین مربوط به آماده سازی با سری دیسک های سفید بود (P<0.05)اعداد پروفیلومتری و مقادیر به دست آمده توسط دیاگنودنت برای هر یک از گروه ها همبستگی معنی داری نشان دادند (P<0.05). نتیجه گیری: روش استفاده از لیزر دیاگنودنت پس از رنگ آمیزی با متیلن بلو روشی مناسب برای سنجش سختی یا صافی سطحی مواد دندانی است که به راحتی در بالین بیمار قابل استفاده است. خشن ترین سطح مربوط به آماده سازی با فرز و صاف ترین سطح مربوط به آماده سازی با سری کامل دیسک های پرداخت بود.