مقایسه اثر دو نوع فایبر کامپوزیتی بر استحکام شکست پرمولرهای ماگزیلای درمان ریشه شده

Abstract

هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر استفاده از دو نوع فایبرکامپوزیتی (گلاس و پلی اتیلن) در 1/3 جینجیوالی حفرات مزیواکلوزودیستالی ( MOD) در مقاومت به شکست پرمولرهای درمان ریشه شده می باشد. مواد و روش کار: 45 دندان پرمولر ماگزیلای سالم کشیده شده به دلایل ارتودنسی تحت درمان ریشه قرار گرفتند. حفرات MOD به نحوی تراش داده شد که بعد از اتمام تراش ضخامت باقیمانده هر کدام از کاسپهای باکال و لینگوال در Height of contour دندان mm 2/5-+ 0/2 و کاووسورفیس مارژین ژنژیوالی 1/5 mm کرونالی تر از سمنتوانامل جانکشن (CEJ) باشد. سپس دندانها بطور تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند. در گروه اول حفرات توسط کامپوزیت رزین Z250 ( 3M-ESPA,USA) بدون استفاده از هیچ نوع فاییری ترمیم شدند. دندانها در گروههای2و3 به ترتیب بعد از قرار دادن فاییرهای گلاس و پلی اتیلن در 1/3 ژنژیوال حفره مشابه روش گروه اول ترمیم شدند. بعد از انجام ترموسیکلینگ نمونه ها تحت اعمال نیروی فشاری با سرعت 0/5 mm/min قرار گرفتند و استحکام شکست بر حسب نیوتن اندازه گیری شد. داده ها توسط آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و تست تعقیبیTukey در سطح معنی داری( 0/05 > P) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج: بر اساس نتایج حاصله تفاوت قابل ملاحظه ای بین میانگین مقاومت به شکست سه گروه مطالعه وجود داشت( 0/001 =P). در مقایسه دو به دو گروهها تفاوت آماری قابل توجهی در مقاومت به شکست بین گروههای 2 و گروههای 1، 3 وجود داشت( 0/05 >P) . با این حال تفاوت بین گروه 1، 3 قابل ملاحظه نبود ( 0/25 = P). علاوه بر آن ارزیابی الگوی شکستگی نشان داد که عمده شکستگی هادر 3 گروه مطالعه نامطلوب بوده و زیر ناحیه CEJ می باشد. نتیجه گیری: در این مطالعه نوع فایبر مقاومت به شکست پرمولرهای درمان ریشه شده را تحت تاثیر قرار داد.