تاثیر درمان غیرجراحی پریودنتال با و بدون تجویز توام آموکسی سیلین - مترونیدازول در بیماران دیابتی نوع دوم مبتلا به پریودنتیت مزمن

Abstract

بیماری پریودنتال در مبتلایان به دیابت یک شایع می باشد. علاوه بر این که دیابت یک ریسک فاکتور ایجاد بیماری پریودنتال به شمار می رود، این بیماری کنترل قند خون را در افراد دیابتی تحت تاثیر قرار می دهد. از این رو هدف از این مطالعه بررسی تاثیر درمان غیر جراحی پریودنتال با و بدون تجویز توام آموکسی سیلین مترونیدازول در بیماران دیابتی نوع دوم مبتلا به پریودنتیت مزمن می باشد. مواد و روش کار: در این مطالعه تعداد 60 نفر بیمار دیابتی نوع دوم مبتلا به پریودنتیت مزمن بر اساس معیارهای ورودی انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه تقسیم شدند. در یک گروه درمان جرم گیری و تسطیح ریشه توام با تجویز آنتی بیوتیک های آموکسی سیلین مترونیدازول (گروه مورد آزمایش) و در گروه دیگر درمان صرف جرم گیری و تسطیح ریشه (گروه کنترل) انجام شد. شاخص های عمق پروبینگ، خونریزی حین پروبینگ و از دست رفتن چسبندگی و HbA1C جهت پیگیری وضعیت پریودنتال و کنترل قند خون در قبل از شروع آزمایش، 1 ماه و 3 ماه پس از شروع درمان اندازه گیری شدند. داده های بدست آماده با استفاده از نرم افزار آماری Spss16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در هر دو گروه کنترل و آزمایش در تمام بازه های زمانی پس از شروع درمان بهبودی شاخص های پریودنتال عمق پروبینگ، خونریزی حین پروبینگ و از دست رفتن چسبندگی دیده شد. بهبودی شاخص ها در گروه آزمایش بهتر از گروه کنترل بود ولی این تفاوت فقط در عمق پروبینگ در ماه سوم معنی دار بود (P<0.05). کاهش میزان HbA1C در هر دو گروه دیده شد و در گروه مورد آزمایش این کاهش بیشتر از گروه کنترل بود (P<0.05). نتیجه گیری: در هر دو درمان غیرجراحی با و بدون تجویز آنتی بیوتیک های آموکسی سیلین و مترونیدازول بهبودی پریودنتال و کنترل بهتر قند خون مشاهده شد. در مقایسه بین دو درمان، میزان بهبودی پریودنتال و کنترل قند خون در درمان غیرجراحی توام با تجویز آنتی بیوتیک های آموکسی سیلین و مترونیدازول نسبت به درمان بدون تجویز این آنتی بیوتیک ها بهتر بود.