بررسی استحکام شکست دندان های درمان ریشه شده و ترمیم شده توسط کامپوزیت رزین به همراه سه تکنیک مختلف قرارگیری فیبر و آنالیز نیروها به روش اجزای محدود ( Finite Element Analysis)

Abstract

تقویت داخل تاجی دندانهای درمان ریشه شده بخصوص دندانهای خلفی به منظور محافظت در برابر شکستگی حائز اهمیت است. استفاده از فایبر کامپوزیتی در ترمیم این دندان ها ممکن است باعث بهبود استحکام شکست شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر سه موقعیت مختلف کاربرد فایبر کامپوزیتی در استحکام دندانهای پر مولر درمان ریشه شده ماگزیلا بود. همچنین الگوی توزیع تنش به وسیله آنالیز اجزای محدود سه بعدی بررسی شد. مواد و روش کار: بر روی 60 دندان پر مولر پس از درمان ریشه حفره مزیواکلوزو دیستالی (MOD) تراش داده شد. سپس دندانها به چهار روش زیر ترمیم شدند. بدون فایبر، فایبر در اکلوزال حفره ، فایبر در جینجیوال به صورت حلقوی و در هر دو موقعیت قرار داده شد. استحکام شکست بر حسب نیوتن اندازه گیری شد. الگوی شکست نمونه ها از نظر مطلوب و نامطلوب و جدا شدگی کاسپها مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها توسط آزمونهای one-way ANOVA و Tukey مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. مدل حجمی سه بعدی برای هر چهار گروه و همچنین دندان سالم ساخته شد و با استفاده از نرم افزار تحلیلی ABAQUS آنالیز انجام گرفت. نتایج خروجی از نرم افزار(تنش، کرنش) مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافته ها: بالاترین میزان استحکام شکست در گروه هر دو فایبر 246/67 1726 و کمترین در گروه بدون فایبر 356/95 885/13 حاصل شد. استحکام شکست در گروه هر دو فایبر بطور قابل ملاحظه ای بالاتر از گروههای بدون فایبر و فایبر حلقوی بود ( 0/02 > P). اما بین این گروه و فایبر اکلوزال تفاوت قابل ملاحظه ای مشاهده نشد(0/706 = P). بیشترین مقدار تنش در عاج و بیشترین مقدار جابجایی کاسپی در گروه فایبر اکلوزالی و گروه هردو فایبر مشاهده شد. نتیجه گیری: در ترمیم دندانهای پر مولر درمان ریشه شده با کامپوزیت همراه با فایبر گلاس استحکام شکست دندان افزایش می یابد. اگر چه استحکام گروه فایبر اکلوزالی و گروه هردو فایبر بیشتر است ولی میزان بیشتری از استرس های بین سطحی شکست و همچنین جابه جایی کاسپی، این دندان ها را در معرض خطر شکستگی نا مطلوب کاسپی قرار می دهد.