مقایسه اثرات پروفیلاکتیک متوکلوپرامید و اندانسترون وریدی از نظر کاهش تهوع و استفراغ در جراحی فک و صورت

Abstract

یکی از شایعترین عوارض پس از جراحی تهوع واستفراغ بعد از عمل (PONV) است. علیرغم پیشرفتهای اخیر در زمینه بیهوشی معمولا یک سوم بیمارانی که تحت جراحی قرار می گیرند دچار تهوع واستفراغ می شوند و معمول‌أ این دو روی بیمار ت‌أثیر بدتری نسبت به درد بعد از جراحی دارند. هدف این مطالعه مقایسه اثرات پروفیلاکتیک اندانسترون و متوکلوپرامید وریدی در کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل در جراحی دهان و فک و صورت بوده است. مواد و روشها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی (RCT) شاهددار دوسوکور 175بیمار از مراجعین به بیمارستان امام رضا در سال 90-1389 که به علت ترومای فکی یا مشکلات رشدی _ تکاملی نیازمند جراحی فک بودند وارد شدند. تمام بیماران شرایط بیهوشی یکسان داشته و تحت بیهوشی با داروی پروپوفول بر اساس دوز بر کیلوگرم(2/5-1/5 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن جهت القای بیهوشی و4/5 -1/5 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن درساعت دوز نگهدارنده) قرارگرفتند. بیماران به صورت تصادفی در 5 گروه درمانی قرار گرفتند(هرگروه35نفر) و در هرگروه به روشی متفاوت از دیگرگروهها داروی موردمطالعه تجویز گردید. در پیگیری بعد از عمل در 6 زمان از بدو ورود به بخش (هوشیاری کامل) تا 24 ساعت بعد عمل نسبت به ثبت علایم و نشانه های PONV در پرسشنامه اقدام شد. داده های بدست آمده از مطالعه بوسیله نرم افزار آماری SPSS-16 مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: بررسی آماری نشان داد بین گروههای مطالعه در بدو ورود به بخش ازنظر بروز تهوع و استفراغ بین گروههای مطالعه اختلاف آماری معنییدار وجوددارد(0/03=p).ایی نکته درمورد زمان نیم ساعت بعد هوشیاری کامل(0/001=p) و نیم ساعت بعد خروج از NPO( p = 0/01=)نیز مشاهده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از اندانسترون در پییشگیری از PONV بطورمعنی داری از متوکلوپرامید موثرتر است.