بررسی سطح سرمی اینترلوکین-23 در مبتلایان به پمفیگوس ولگاریس

Abstract

پمفیگوس ولگاریس، یک بیماری مزمن پوستی - مخاطی و شایعترین نوع پمفیگوس می باشد، که باعث ایجاد تاول و اروزیون در پوست و غشاهای مخاطی می شود. با توجه به اهمیت بیماری پمفیگوس، به عنوان یک بیماری اتوایمیون تهدیدکننده حیات و افزایش شیوع آن در سالهای اخیر، و با عنایت به این نکات که هنوز اتیولوژی این بیماری دقیقا مشخص نشده و نقش عوامل ایمنولوژیک در اتیولوژی بیماری مطرح شده است، بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی بیشتر در تعیین نقش اینترلوکین 23 انجام گرفت. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی 18 بیمار مبتلا به پمفیگوس ولگاریس و 18 فرد سالم مطابق معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شدند. پس از خونگیری، اندازه گیری سطح سرمی IL-23 در نمونه های خونی به وسیله روش ELISA انجام پذیرفت. داده های بدست آمده از مطالعه بوسیله روشهای آماری توصیفی ( میانگین و انحراف معیار) مورد بررسی و تجزیه تحلیل آماری قرار گرفت و جهت مقایسه متغیرهای کمی در دو گروه از آزمون two sample t-test بوسیله نرم افزار آماری spss 16 استفاده شد. در این مطالعه مقدار P کمتر از 0/05 از لحاظ آماری معنی دار تلقی شد. یافته ها: میانگین سطح سرمی IL-23 در بیماران مبتلا به پمفیگوس و افراد سالم به ترتیب ( 4/2 -+) 25/1 و (4/7-+) 17/9 بدست آمد. آزمون two sample t-test نشان داد سطح سرمی IL-23 در بیماران مبتلا به پمفیگوس بالاتر بود( 0/05 > P). نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاصل از این مطالعه، سطح سرمی IL-23 در بیماران مبتلا به پمفیگوس در مقایسه با افراد سالم بالاتر بود.