افتراق گرانولوم پری اپیکال و کیست رادیکولار از روی اندازه رادیوگرافیک در رادیوگرافی های پری اپیکال

Abstract

در میان ضایعات رادیولوسنت محیط دهان ضایعات پری اپیکال از اهمیت ویژه برخوردارند. همچنین در گروه ضایعات پری اپیکال، دو ضایعه گرانولوم پری اپیکال و کیست رادیکولار بیشترین شیوع را دارند. هدف از این مطالعه بررسی امکان تشخیص این دو ضایعه با توجه به سایز رادیوگرافیک آنها می باشد. مواد و روش کار: 138 نمونه از دندانهای دارای ضایعه رادیولوسنت در انتهای ریشه، که واجد شرایط بررسی بودند بصورت تصادفی انتخاب شد. پس از اندازه گیری قطر آنها در کلیشه پری اپیکال، دندان خارج گردیده و برای بررسی پاتولوژیک به پاتولوژیست فرستاده شدند. نتایج حاصله مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و با استفاده از نرم افزار SPSS.15 و نمودار ROC میزان cut of point موثر جهت افتراق گرانولوم پری اپیکال و کیست رادیکولار مشخص گردید. یافته ها: برای مشخص شدن خط برش رادیوگرافیک بین دو ضایعه و تعیین Cut Of Point دقیق تر از نمودار ROC استفاده گردید. این نمودار به وضوح نشان داد که بهترین اندازه موثر رادیوگرافیک (خط برش) برای افتراق گرانولوم پری اپیکال و کیست رادیکولار برابر با 8/2 میلی متر است. با بررسی های دقیق تر مشخص شد که حساسیت تست ها 83% و ویژگی آنها 79% بوده است. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که با cut of point ، 8.2 میلی متری ، 83% از ضایعات گرانولوم پری اپیکال و 79% از ضایعات کیست رادیکولار را میتوان درست حدس زد.