نمایش پرونده ساده آیتم

dc.contributor.authorسیقاری دلجوان، علیرضا
dc.date.accessioned2018-07-16T04:58:41Z
dc.date.available2018-07-16T04:58:41Z
dc.date.issued1391
dc.identifier.urihttp://192.168.127.9:8080/xmlui/handle/123456789/28489
dc.description.abstractلیکن پلان یک بیماری مزمن می باشد که پوست و مخاط دهان را درگیر می کند. با اینکه علت دقیق لیکن پلان هنوز ناشناخته است اما استعداد و فاکتورهای ایمونولوژیک رااز عوامل اتیولوژیک اصلی دخیل در این بیماری می دانند. هدف این مطالعه بررسی ارتباط IL-17A با لیکن پلان دهانی می باشد. مواد و روش ها: ژنوتیپ 22 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی و 40 نفر فرد سالم به عنوان گروه شاهد توسط polymerase chain reaction مشخص و از طریق روش DNA direct sequence پلی مرفیسم ژن IL-17A تعیین شدند. یافته ها: فراوانی ژنوتیپ (1776G>GA) R29Q، c.672 (3566G>GA)، (31292T>TA) Y85N در ژن IL-17A در گروه لیکن پلان دهانی به ترتیب برابر %9 ، %13.6 و %6.8 و در گروه شاهد برابر %5، %40 و %5 بود. نتیجه گیری: علی رغم اینکه نسبت پلی مور فیسم های مشخص شده بین افراد متفاوت نبود اما شیوع افزایش یافته ی پلی مرفیسم هموزیگوت 3566G>GA c.672 در افراد مبتلا به لیکن پلان دهانی مشاهده شد(%4/5). آنالیزهای طبقه بندی شده بعدی براساس جنسیت نشان داد تفاوت معناداری در ژنوتیپ و فراوانی آلل ها بین افراد مذکر مبتلا به لیکن پلان دهانی و گروه شاهد وجود نداشت. در نتیجه، نتایج حاصله بیانگر عدم وجود تفاوت معنادار در توزیع SNP(Single-nucleotide polymorphism) های ژنوتیپ IL-17A بین دو گروه می باشد. لذا مطالعات بیشتر با حجم نمونه ی وسیعتر و واریانت های ژنتیکی دیگر برای درک بهتر پاتوبیولوژی لیکن پلان دهانی باید صورت گیرد.
dc.language.isoفارسی
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده دندانپزشکی
dc.titleارتباط بالینی و ژنتیکی میان پلی مورفیسم های ژن اینترلوکین A17 و ریسک ابتلا به لیکن پلان دهانی در جمعیت آذری
dc.typeپایان نامه
dc.contributor.supervisorپورعلی بابا, فیروز
dc.contributor.supervisorسخی نیا, ابراهیم
dc.identifier.docno602006
dc.identifier.callno1342
dc.description.disciplineدندانپزشکی
dc.description.degreeدکترا


فایلهای درون آیتم

Thumbnail

این آیتم در مجموعه های زیر مشاهده می شود

نمایش پرونده ساده آیتم