تاثیر سولفات روی سیستمیک در پیشگیری از موکوزیت ناشی از شیمی درمانی در بیماران مبتلا به لوسمی

Abstract

موکوزیت دهانی وضعیتی است که در آن غشای مخاطی دهان ملتهب شده و شروع به زخم شدن می کند. این وضعیت شایعترین عارضه جانبی درمان بدخیمی ها است که شیوع آن از 40% تا 70% است. علی رغم به کار گیری روش های مختلف تاکنون راه حل قطعی جهت درمان موکوزیت دهانی ناشی از شیمی درمانی ارائه نشده است. استفاده از داروی زینک سولفات یکی از روش های به کار رفته است که در این مطالعه سعی شده تاثیر آن در پیشگیری و درمان موکوزیت ناشی از شیمی درمانی در بیماران مبتلا به لوسمی بررسی شود. مواد و روش کار : 140 بیمار مبتلا به لوسمی انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه مشابهتقسیم شدند. در گروه مورد تجویز داروی زینک سولفات با پروتکل 3 بار در روز طی شیمی درمانی و با دوز mg/kg220 به صورت خوراکی انجام شد. برای گروه شاهد داروی مولتی ویتامین فاقد روی تجویز شد که به بیماران بصورت خوراکی و یکبار در روز طی شیمی درمانی داده شد. داده های بدست آمده از مطالعه با استفاده از روش های آماری توصیفی (میانگین+انحراف معیار) و فراوانی-درصد و آزمون من ویتنی یو و با استفاده از نرم افزار آماری Spss.15 مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. در این مطالعه مقدار p کمتر از 05/ از لحاظ آماری معنی دار تلقی خواهد گردید. نتیجه گیری: سولفات روی در کاهش و پیشگیری از موکوزیت در چهار هفته بعد از شیمی درمانی موثرتر از مولتی ویتامین فاقد روی عمل می کند در حالی که در دو هفته بعد از شیمی درمانی تفاوت معنی دار آماری بین این سولفات روی و مولتی ویتامین فاقد روی وجود ندارد