تاثیر استفاده از روش آموزش الکترونیک در کیفیت آموزش درس آسیب شناسی دهان و دندان عملی در دانشجویان دانشکده دندانپزشکی تبریز

Abstract

توسعه سریع تکنولوژی رایانه و دسترسی عمومی به رایانه های شخصی همراه با اینترنت، ای میل و نرم افزارهای گوناگون دسترسی به منابع پزشکی، شرایط مطالعه و کاربرد علوم دندانپزشکی را همانند سایر زمینه ها تغییر داده است. آموزش الکترونیک این اجازه را به دانشجویان می دهد تا در فرصت ها و شرایط خاص خود فعالیت کنند. در زمینه آسیب شناسی این امر از اهمیت بیشتری برخوردار است، چراکه با روش های سنتی مرور دروس تنها در آزمایشگاه ها مقدور است. هدف از این مطالعه بررسی کارایی یک روش آموزشی جدید در درس آسیب شناسی عملی در دندانپزشکی است. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی و بصورت گذشته و آینده نگر توام ،نمرات درس آسیب شناسی دهان عملی 82 دانشجوی دندانپزشکی در دانشکده دندانپزشکی تبریز بررسی شدند. نمره نهایی در درس آسیب شناسی عملی در 41 دانشجویی که تحت آموزش با روش سنتی قرار گرفته بودند (گروه سنتی) ثبت گردید. در گروه دوم یک نرم افزار حاوی اطلاعات چندرسانه ای مرتبط با اسلایدهای نمونه های آسیب شناسی به همراه روش سنتی آموزش ارائه و نمرات آنها نیز به طور جداگانه ثبت گردید (گروه جدید). یافته ها: متوسط نمره آسیب شناسی عملی در گروه جدید 36/323/16 (دامنه 8 تا 20) و در گروه سنتی 52/322/15 (دامنه 5 تا 20) بود. براین اساس، متوسط نمره دانشجویان در گروه جدید بیشتر از گروه سنتی بود، هرچند این تفاوت از نظر آماری معنی دار نگردید (19/0=p). نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، نمرات آسیب شناسی عملی دندانپزشکی ممکن است در صورتی که آموزش سنتی با نرم افزار چندرسانه ای مکمل همراه شود، ارتقاء