ارزیابی پروتوانکوژن HER2/neuدر مخاط طبیعی، دیسپلاستیک و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان با رنگ آمیزی ایمیونوهیستوشیمی

Abstract

زمینه و هدف: HER2/neu پروتوانکوژنی است که به گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی شباهت دارد. بروز بیش از حد این پروتوانکوژن با بروز بسیاری از سرطانها از جمله بدخیمی های دهان همراه بوده است. علی رغم وجود مطالعات تاییدکننده، هنوز بررسی های زیاد دیگری وجود دارند که چنین ارتباطی بین HER2/neu و کارسینوم های دهانی را رد می کنند. هدف از این مطالعه بررسی یک ارتباط احتمالی بین بروز بیش از حد HER2/neu و کارسینوم سلول سنگفرشی دهانی است. 1-1-2) روش کار: با استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی بروز HER2/neu در مخاط طبیعی دهان (18 مورد)، ضایعات پیش بدخیم دیسپلازی اپی تلیال (7 مورد)، و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان (12 مورد) در این مطالعه توصیفی-تحلیلی صورت پذیرفته در مرکز آموزشی امام رضا (ع) تبریز بررسی گردید. 1-1-3) یافته ها: سه گروه از نظر سن و جنس همسان بودند (005/0>p). واکنش ایمنی HER2/neu در 8 (4/44%)، 1 (6/5%)، 4 (2/22%) و 5 (8/27%) مورد در گروه طبیعی بترتیب درجه 0، 1+، 2+ و 3+ بود. نتایج مربوطه در گروه دیسپلازی اپی تلیال بترتیب در 3 (9/42%)، 1 (3/14%)، 3 (9/42%)، و 0 (0%) بیمار؛ و در گروه کارسینوم سلول سنگفرشی دهان بترتیب در 8 (7/66%)، 2 (7/16%)، 1 (3/8%) و 1 (3/8%) بیمار مشاهده گردید. تفاوت معنی دار آماری از نظر بروز HER2/neu در مقایسه دوبدوی گروه طبیعی و دیسپلازی اپی تلیال (55/0=p)، گروه طبیعی و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان (12/0=p) و گروه دیسپلازی اپی تلیال و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان (31/0=p) ملاحظه نگردید. 1-1-4) نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه ارتباط معنی داری بین بروز HER2/neu و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان وجود ندارد.