بررسی علل و الگوی شکستگی های مندیبل در بیماران مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امام رضا (ع) تبریز

Abstract

حدود یک سوم کل بیماران صدمه دیده در سراسر بدن، دارای نوعی تروما در ناحیه دهان و فک و صورت می باشند. فک پایین از لحاظ موقعیتی که نسبت به جمجمه دارد بیشتر در معرض شکستگی قرار می گیرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین علل و الگوی شکستگی های مندیبل در بیماران مراجعه کننده به مرکز آموزشی- درمانی امام رضا (ع) تبریز از ابتدای سال 1387 تا انتهای سال 1391 صورت گرفت. روش: این پژوهش گذشته نگر و مقطعی است. از مجموع 897 پرونده بیماران ترومایی موجود در بایگانی بخش جراحی فک و صورت مرکز آموزشی-درمانی امام رضا (ع) تبریز تعداد 380 پرونده که طی 5 سال از ابتدای سال 1387 تا انتهای سال 1391 دچار شکستگی مندیبل بودند وارد مطالعه شدند. داده های موجود در پرونده شامل سن، جنس، محل آناتومیک شکستگی، علت شکستگی، آسیب های همراه، نوع درمان و عوارض پس از درمان گردآوری شد. تحلیل آماری داده ها با نرم افزار SPSS.17 و آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار؛ فراوانی، درصد) صورت گرفت. یافته ها: اکثریت افراد دچار شکستگی مندیبل مرد و در محدوده سنی 21 الی 30 سال سن بودند. 3/60 درصد مهمترین علت شکستگی های مندیبل مربوط به تصادفات جاده ای بود. 8/25 درصد از بیماران آسیب در سایر اندام ها هستند. 87/10 درصد از بیماران عوارض کوتاه مدت بواسطه شکستگی های مندیبل داشتند و مهمترین عارضه مال اکلوژن 5/52 % بود. مهمترین تابلو بالینی شکستگی های مندیبل به ترتیب تورم 8/51 %، اکیموز 2/19 % بودند. ساب کندیل 4/33 %، پاراسمفیز 7/23 %، تنه 20 % و انگل 1/16 % شایع ترین شکستگی های مندیبل بودند. نتیجه گیری: شکستگی مندیبل در مران و گروه سنی 21 الی 30 سال سن شایع می باشد. تصادفات جاده ای مهمترین علت شکستگی های مندیبل است.