تاثیر نوع ماده ترمیم موقت بر استحکام شکست دندانهای پرمولر درمان ریشه شده

Abstract

از دست رفتن نسج دندان به دلایل پوسیدگی و تهیه حفره می تواند مقاومت شکستگی دندان را کاهش دهد. این مسئله به خصوص در دندان های درمان ریشه شده صادق است. یکی از مشکلات استفاده از مواد ترمیم موقت احتمال شکست دندان در حد فاصل بین جلسات و یا پس از تکمیل درمان ریشه و قبل از ترمیم دائمی دندان است. بنا بر این در مطالعه حاضر استحکام شکست دندان ها پرمولر درمان ریشه شده که با مواد ترمیمی موقت شایع ترمیم شده اند مورد مقایسه قرار خواهند گرفت. مواد و روش ها: نود دندان پره مولر فک بالا در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفت. پانزده دندان به عنوان کنترل مثبت دست نخورده باقی ماند. بر روی 75 دندان باقیمانده درمان ریشه انجام شد. دندانهای درمان ریشه شده به صورت تصادفی به 5 گروه (15 تایی) تقسیم شدند. بر روی دندان های گروه اول ترمیمی صورت نگرفت و به عنوان کنترل منفی در نظر گرفته شدند. در چهار گروه بعدی، دندان ها با Zonalin، Intermediate restorative material،Coltosol وResin modified glass ionomer ترمیم شدند. پس از انکوباسیون، استحکام شکست دندان ها با دستگاه تست یونیورسال اندازه گیری شد. برای مقایسه استحکام شکست گروه های مختلف از ازمون تحلیل واریانس یکطرفه ANOVA و تست تعقیبی tukey استفاده شد. یافته ها: استحکام شکست دندانهای ترمیم شده با RMGI به طور معنی داری بیشتر از گروه های دیگر (p <0.001) از جمله دندان سالم (0.025 = p) بود. با این حال، استحکام شکست دندان های ترمیم شده با دیگر مواد به طور قابل توجهی پایین تر از دندان سالم (p <0.05) اما تفاوت معنی داری با گروه کنترل منفی نداشت نتیجه گیری: از نقطه نظر مقاوم سازی دندان، RMGI بهترین انتخاب برای ترمیم موقت دندانهای درمان ریشه شده است. دیگر مواد موقت هیچ اثر تقویت کننده روی دندان ندارند.