مقایسه ی تاثیر سه روش متفاوت بر میزان باز شدن فضای اکسترکشن در بازه‌های زمانی مختلف فاز ریتن فاز ریتنشن بیماران ارتودنسی ثابت

Abstract

پس از اتمام درمان ارتودنسی، فاز ریتنشن جهت حفظ دندانها در رابطه ی ایده‌آل استتیک و فانکشنال، و نیز جهت مقابله با تمایل ذاتی دندان ها جهت بازگشت به موقعیت قبلی شان لازم است. جهت جلوگیری از ریلپس در قسمت قدامی قوس دندانی انواع مختلفی از ریتینرهای ثابت و متحرک مورد استفاده قرار می گیرد. از ریتینرهای ثابت می توان به ریتینرهای3 تا 3 که فقط به دندان های کانین باند می شود و ریتینرهای Flexible spiral wire (FSW) که به 6 دندان قدامی باند شده و بیشتر مورد استفاده قرار میگیرند اشاره کرد. علاوه بر اینها ریتینرهای باند شونده Extended نیز جهت بسته نگاه داشتن فضای اکسترکشن بکار می روند که علاوه بر دندان های قدامی، به دندان های پره مولر نیز باند می شوند. در درمان های ارتودنسی همراه با کشیدن دندان، عدم توانایی ریتینر در جلوگیری از باز شدن فضای دندان کشیده شده موجب بروز برخی مشکلات پریودونتالی، اکلوژنی و عدم رضایت بیمار خواهد شد. لذا در این مطالعه توانایی ریتینرهای ثابت Extended در مقایسه با ریتینرهای FSW همراه با استفاده شبانه از ریتینرهای متحرک در جلوگیری از باز شدن فضای اکسترکشن مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش کار: برای این پژوهش31 بیمار (60کوادرانت) پس از اخذ رضایت نامه وارد مطالعه شدند. بیماران به روش convenient sampling در دو گروه 13 و 47 کوادرانتی قرار گرفتند، گروه اول ریتینر ثابت Extended (از پره مولر دوم یک سمت تا پره مولر دوم سمت دیگر) و گروه دوم، ریتینر FSW (از کانین یک سمت تا کانین سمت دیگر) همراه با استفاده شبانه از پلاک Hawley دریافت کردند. متغیر مورد بررسی مطالعه، باز شدن فضای بین دندانی بود که جهت بررسی آن، فاصلهی بین دو دندان پره مولر دوم و مولر اول فک پایین در هر سمت و درهر دو گروه ، توسط leaf gauge در زمانهای صفر، دو ماه و شش ماه پس از قرار دادن ریتینرها در داخل دهان اندازه گرفته شد. برای مقایسهی میزان فضای بین دو دندان پره مولر دوم و مولر اول فک پایین در هر گروه و در هر بازهی زمانی از آزمون آماری Wilcoxan و برای مقایسهی تغییرات فضای بین دو دندان بین دو نوع ریتینر از تست Mann Whitney U استفاده گردید.یافته ها: در فاصلهی زمانی دباند تا دو ماه پس از دباند فضای مابین دو دندان کاهش یافت که در گروه FSW+ Hawley مقدار کاهش فضا از لحاظ آماری معنیدار بود (21/0=p). در چهار ماه بعدی، این فضا در گروه Extended FSW ثابت بود و در گروه FSW+ Hawley مقداری افزایش نشان داد که از لحاظ آماری معنیدار نبود.در کل از جلسهی دباند تا شش ماه بعد، فضای بین دو دندان کاهش یافت که از لحاظ آماری معنیدار نبود (91/0=p).نتیجه گیری: هر دو نوع ریتینرهای Extended FSW و همچنین FSW همراه با استفادهی شبانه از پلاک Hawley در حفظ فضای بسته شدهی اکسترکشن دندان پره‌مولر اول مندیبل در فاز ریتنشن بیماران ارتودنسی ثابت در شش ماه اول موفق بودند.