تاثیر اپلاینس های ثابت ارتودنسی بر روی مورفولوژی سلول های اپی تلیال مخاط باکال بعد از اتمام درمان ارتودنسی

Abstract

هدف از این مطالعه، تعیین اثر اپلاینس های ثابت ارتودنسی بر روی مورفولوژی سلولهای مخاط باکال بعد از اتمام درمان ارتودنسی با استفاده از روش اکسفولیاتیو سیتولوژی می باشد. مواد وروشها:سلولهای اسمیر اپی تلیالی مخاط دهان به ظاهر سالم از 32 بیمار ارتودنسی در سه زمان برداشت، 30 روز و 60 روز بعد از برداشت اپلاینس های ارتودنسی در سه ناحیه شامل : اینسایزور پایین ، کانین راست بالا ، مولر اول راست بالا به روش اکسفولیاتیو سیتولوژی تهیه شدند. مساحت هسته وسیتوپلاسم و نسبت مساحت هسته به سیتوپلاسم با استفاده از سیستم آنالیز تصویری اندازه گیری شدند. مورفولوژی سلولی و سلولاریتی هم با استفاده از تکنیک پاپانیکولائو ارزیابی گردید. جهت تجزیه و تحیل آماری از نرم افزار SPSS20 استفاده گردید. علاوه بر آمار توصیفی جهت بررسی و مقایسه اهداف کمی در نواحی مختلف ودر سه بازه زمانی از آزمون آماری Friedman وهمچنین آزمون تعقیبی Wilcoxon استفاده شد.بررسی و مقایسه اهداف حاوی متغیرهای کیفی نیز توسط آزمون Chi-Square صورت پذیرفت. یافته ها: مساحت هسته وسیتوپلاسم ونسبت مساحت هسته به سیتوپلاسم سلولهای مجاور اپلاینسهای ارتودنسی بعداز برداشت اپلاینسهای ارتودنسی از روز دباند تا 60 روز بعد از دباند در تمامی نواحی افزایش یافتند(001/0>p)به جز نسبت مساحت هسته به سیتوپلاسم در ناحیه اینسایزور پایین که به طور معنی داری تغییر نکرد (250/0=P). بر اساس طبقه بندی پاپانیکولائو، فقط اسمیرهای نوع1 (نرمال)در تمام نواحی و در تمام زمانها مشاهده شد. سلولهای اپی تلیالی سطحی در ناحیه مولر اول بالا و اینسایزور پایین در تمامی زمانها نوع سلولی غالب موجود در اسمیرها بودند. در ناحیه کانین بالا سلولهای سطحی و بینابینی در تمام زمانها فراوانی مشابهی داشتند. بیشترین میزان سلولهای بینابینی 60 روز بعد از برداشت اپلاینس ها مشاهده شد. نتیجه گیری: تغییرات پره کلینیکال ایجاد شده بوسیله اپلاینسهای ارتودنسی در سلولهای اپی تلیالی مخاط دهان، شامل افزایش کراتینیزاسیون بخصوص در ناحیه مولر اول بالا بود. بعد از برداشت اپلاینس های ارتودنسی افزایش فعالیت سلولی و کاهش میزان کراتینیزاسیون مشاهده شد