| dc.contributor.author | خسروی، ستاره | |
| dc.date.accessioned | 2018-07-16T04:57:23Z | |
| dc.date.available | 2018-07-16T04:57:23Z | |
| dc.date.issued | 1394 | |
| dc.identifier.uri | http://192.168.127.9:8080/xmlui/handle/123456789/28256 | |
| dc.description.abstract | دباندینگ براکت ها یکی از شایع ترین رخداد ها در ارتودنسی می باشد.رباندینگ این براکت ها وقت گیر و هزینه بر بوده و نیازمند هزینه مضاعف در طی درمان ارتودنسی می باشد. هدف : هدف مطالعه حاضر مقایسه دوام کلینیکی براکت های ریباند شده با ایندکس ادهزیو باقیمانده ی متفاوتAdhesive remnant index)) با ریباندینگ براکت های جدید می باشد. متد و متریال:نمونه های مطالعه حاضر شامل هفتاد و شش مورد براکت دباند شده در دندانهای پره مولر اول و دوم فک بالا بودند که بعد از دباند شدن بر اساس مقدار کامپوزیت باقیمانده در بیس براکت( ARI) در دو گروه A با 27 براکت (4 ARI) و B با 28 براکت (2 ARI) قرار گرفتند. گروه سوم(C)شامل 21 براکت جدید بود. پس از باندینگ مجدد براکت های دباند شده، بر اساس زمان دباند شدن مجدد در فواصل زمانی کمتر از6ماه،12-6 ماه و18-12 ماه، فراوانی دباندینگ مجدد در هرسه گروه محاسبه و بین سه گروه مقایسه گردید.نتایج مطالعه با استفاده از آزمونهای آماری Chi Square test و Mantel تcox test بررسی شد. نتایج : در طی شش ماه اول فراوانی براکت های دباند شده در گروه B(ARI 2) بطور معنی داری(05/0>P) بیشتر از گروه A(4 ARI)وC(براکت جدید) بود. فراوانی براکت های دباند شده در دو گروه A,C تفاوت معنی دار آماری(05/0<P) نداشت. نتیجه گیری: دوام بالینی باندینگ مجدد براکت های دباند شده با کامپوزیت باقیمانده بیشتر در بیس براکت( شکست باند بین ادهزیو و مینا) به اندازه براکت های جدید بوده و میتواند به جای آنها مورد استفاده قرار بگیرد. | |
| dc.language.iso | فارسی | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده دندانپزشکی | |
| dc.title | بررسی بالینی تعداد براکت های دباند شده پس از باندینگ مجدد با ARI متفاوت | |
| dc.type | پایان نامه | |
| dc.contributor.supervisor | آهنگر آتشی, محمدحسین | |
| dc.identifier.docno | 602504 | |
| dc.identifier.callno | 220* | |
| dc.description.discipline | ارتودنتیکس | |
| dc.description.degree | دکترای تخصصی | |
