مقایسه اثر پیش دارویی با فارماپین و دگزامتازون خوراکی در موفقیت بی حسی بلاک عصب اینفریور آلوئولار در دندانهای با پالپیت برگشت ناپذیر

Abstract

ایجاد بی حسی در دندان های خلفی مندیبل با پالپیت برگشت ناپذیر ، دشوارتر از دندان های نرمال میباشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثرپیش دارویی با ایبوپروفن و دگزامتازون در موفقیت بلاک عصب اینفریور آلوئولار در بیماران با پالپیت برگشت ناپذیر بود. مواد و روشها تمام بیماران شرکت داده شده در طرح بطور تصادفی به سه گروه 70 تایی تقسیم شدند و نیم ساعت قبل از شروع درمان، کپسولی که از نظر اندازه و رنگ کاملا یکسان بودند دریافت کردند. کپسولها حاوی پلاسبو لاکتوز(گروه پلاسبو)، فارماپین400 میلی گرم و دگزامتازون 5/0 میلی گرم بودند. سپس تزریق بلاک عصب اینفریور آلوئولار انجام شد. در بیماران با بلاک عصب اینفریور آلوئولار موفق، دندان با سرما و پالپ تستر الکتریکی تست شد و شدت درد و عمق بی حسی با (visual analog scale) VAS بررسی شد، و حفره دسترسی تهیه شد. آن گاه از بیماران خواسته شد در صورت احساس درد در مراحل تهیه حفره، اطلاع دهند. حالت بدون درد یا با درد کم بعنوان موفقیت و درد بیشتر از این موارد به عنوان شکست بلاک در نظر گرفته شد. داده های بدست آمده از مطالعه، بوسیله روشهای آماری توصیفی(فراوانی-درصد و میانگین و انحراف معیار) جهت مقایسه شدت درد و تغییرات آن در زمانهای مختلف ارزیابی و از آزمون طرح تحلیل واریانس مکرر و کای اسکوئر برای مقایسه گروه ها استفاده شد. یافته ها: هیچ تفاوت معنی داری بین شرکت کنندگان از نظر جنسیت وجود نداشت . بررسی میزان موفقیت بلاک عصب اینفریور الوئولار در دندان های با پالپیت برگشت ناپذیر با سه نوع پیش دارو نشان می دهد که در داروی دگزامتازون 4/51 درصد با موفقیت ( شدت درد کمتر از 5/2) همراه بوده است . داروی فارماپین با 7/55درصد موفقیت و داروی پلاسبو با 4/41 درصد موفقیت همراه بوده است. نتیجه گیری: بررسی میزان موفقیت بلاک عصب اینفریور الوئولار در دندان های با پالپیت برگشت ناپذیر با سه نوع پیش دارو نشان می دهد که در داروی دگزامتازون 4/51 درصد با موفقیت ( شدت درد کمتر از 5/2) همراه بوده است . داروی فارماپین با 7/55 درصد موفقیت و داروی پلاسبو با 4/41درصد موفقیت همراه بوده است. آزمون کای اسکوار نشان می دهد که اختلاف معنی داری در فراوانی موفقیت در سه نوع دارو مشاهده می گردد((p=0.04. بطوریکه میزان موفقیت در گروه پلاسبو بطور معنی داری کمتر از دگزامتازون (p=0.041) و کمتر از فارماپین (p=0.038) می باشد . ولی بین فراوانی موفقیت در دگزامتازون و فارماپین اختلاف معنی داری وجود ندارد((p=0.258.