تاثیر روش فتودینامیک تراپی با استفاده از ایندوسیانین گرین بعنوان فتوسنسیتایزر در درمان غیرجراحی التهاب مخاطی اطراف ایمپلنت و میکروارگانیسم های آن کار آزمایی بالینی تصادفی شده دو سو کور

Abstract

زمینه واهداف :هدف ازاین مطالعه عبارت بود از ارزیابی تاثیر فتودینامیک تراپی (PDT) با فتوسنسیتایزر ایندوسیانین گرین (ICG)در مقایسه با درمان مکانیکال (MD)برموکوزیت اطراف ایمپلنت وباکتری های پریودنتوپاتوژن مربوط به آن.مواد و روش ها:دراین کارآزمایی بالینی دو سوکور و شاهددار 52 بیمار با تشخیص موکوزیت پری ایمپلنت به صورت تصادفی درگروههای مورد و شاهد تقسیم گردیدند. درگروه شاهد (25 نفر) از درمان مکانیکال و در گروه مورد (27 نفر) با استفاده از درمان مکانیکال به همراه فتودینامیک تراپی، با استفاده ازICG به عنوان فتوسیتایزر استفاده گردید، متغیرهای کلینیکی شامل عمق پاکت (PD) حدچسبندگی کلینیکی (CAL) خونریزی حین پروب کردن (BOP) و میزان تحلیل لثه (GR) درمقاطع زمانی " پایه" دوهفته " وسه ماه" بعدازدرمان مورد اندازه گیری قرارگرفت.نمونه های پلاک زیر لثه ای از عمیق ترین قسمت پاکت های اطراف ایمپلنت جمع آوری شده و مقدارکمی باکتری هایA. actinomycetemcomitans ، P. gingivalis،P. intermedia و M. micros با استفاده از روش 16SrRNA gen clone library و real-time PCR مورد اندازه¬گیری قرار گرفت. داده¬های آزمایش با استفاده از تست Friedman و Man-Whitney U در سطح معنی داری 5 درصد مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج:ارزیابی¬های درون و بین گروهی نشان دهنده¬ی کاهش معنی دار متغیرهای PD و CAL و BOP و کمیت باکتری ها در هر کدام از جلسات پیگیری بیمار در مقایسه با " نقطه¬ی پایه" بوده است مقدار GR در طول مطالعه یکنواخت بوده و تفاوتی بین گروه¬ها مشاهده نگردید. هیچ تفاوت آماری معنی داری بین گروه مورد و شاهد در هیچ یک از مقاطع زمانی مورد اندازه¬گیری ملاحظه نگردید.جمع¬بندی: هر دو روش MD و MD+PDT باعث بهبود متغیرهای کلینیکی و کاهش عوامل پریودنتوپاتوژن گردیدند، ولی برای درمان اضافی PDT نقش موثری در مقایسه با MD به تنهایی ملاحظه نگردید.