مقایسه تاثیر پیش درمانی استامینوفن و ایبوپروفن در موفقیت بلاک عصب اینفریور آلوئولار در دندان های مولر دوم شیری با پالپیت برگشت ناپذیر

Abstract

هدف از این مطالعه مقایسه ی اثر دارو های استامینوفن و ایبوپروفن در موفقیت بلاک عصب اینفریور آلوئولار می باشد . این مطالعه به صورت تصادفی و دو سویه کور انجام خواهد شد. در این مطالعه 30 بیمار در قالب 3 گروه 10 نفره از مراجعه کنندگان به بخش اطفال دانشکده دندان پزشکی تبریز انتخاب خواهند شد. معیارهای اصلی ورود به مطالعه کودکانی بدون سابقه ی الرژی به استامینوفن و ایبوپروفن و داروی بی حسی لیدوکایین 2% همراه با اپی نفرین1/80000 ؛ کودکان بدون سابقه ی تزریق داخل دهانی و تجربه ی ناخوشایند از اقدامات پزشکی ؛نداشتن ترس از دندان پزشکی و عدم استفاده از دارو های مسکن در طی 24 ساعت گذشته ؛ داشتن دندان مولر دوم شیری مندیبل مبتلا به پالپیت برگشت ناپذیر بدون وجود ابسه. معیار های خروج از مطالعه : کودکان دارای بیماری های سیستمیک ؛ وجود الرژی به لیدوکایین با اپی نفرین 1/80000 و داروهای ضد التهابی غیر استروییدی ؛ زخم گوارشی و استفاده از مسکن 24 ساعت قبل از درمان. گروه اول یک ساعت قبل از انجام بی حسی موضعی استامینوفن با دوز 15mg/kg را به شکل سوسپانسیون دریافت کردند ، گروه دوم ایبوپروفن با دوز 5mg/kg را به شکل شربت با متد مشابه دریافت کردند و در گروه سوم از محلول پلاسبو به عنوان گروه کنترل استفاده شد.درد بیماران 5 دقیقه پس از تزریق با مقیاس VAS اندازه گیری شد. در نمونه تحت بررسی بین میانگین متغیر VAS در دو گروه ایبوپروفن و استامینوفن تفاوت چندانی وجود ندارد ولی میانگین متغیر VAS در گروه کنترل بیشتر از دو گروه ایبوپروفن و استامینوفن است. نتیجه اینکه استفاده ازاستامینوفن، موفقیت بلاک عصب اینفریور آلوئولار را در مولرهای مندیبل با دندان های شیری باپالپیت برگشت ناپذیر بطور معنی دار، افزایش داد.نتیجه اینکه استفاده ازایبوپروفن، موفقیت بلاک عصب اینفریور آلوئولار را در مولرهای مندیبل با دندان های شیری باپالپیت برگشت ناپذیر بطور معنی دار، افزایش داد.