بررسى توزیع استرس در اطراف تنه ى ایمپلنت دندانی ویژه ناحیه قدامی فک بالا با طراحى نوین و با استفاده از آنالیز اجزای محدود

Abstract

موفقیت بلندمدت ایمپلنت های دندانی در چگونگى انتقال استرس به استخوان اطراف، و در نتیجه حفظ و تداوم Osseointegration وابسته است. به همین دلیل در این تحقیق سعى شده است تا با ارائه طرح جدیدى از شكل رزوه ها با دو زاویه ى رزوه ى متفاوت، نقش آن را در كاهش نیروها بخصوص در ناحیه قدامى فك بالا مورد بررسى قرار دهد.مواد و روش كار: ایمپلنت نوین با رزوه هایی که در سمت مقابل نیرو سطح اپیکال آنها و در سمت نیرو سطح کرونال آنها زاویه عمود بر نیرو (و نه ایمپلنت) است با دو زاویه ى رزوه ى 25 و 35 طراحى شد. سپس با استفاده از روش آنالیز اجزاء محدود، بیشینه ى استرس ون مایسس و توزیع استرس تحت سه باركدارى 0 و 30 و 45 در استخوان اسفنجى و متراكم اطراف آن در مقایسه با رزوه هاى square و reverse buttress و buttress و v-shape مورد بررسى قرار گرفت.نتایج: در نیروى اگزیالى، بیشینه ى استرس ون مایسس در استخوان اسفنجى و متراكم در رزوه ى Square با زاویه ى 25 از دیگر رزوه ها كمتر است. در همه ى رزوه ها بجز در رزوه هاى Square و Novel با افزایش زاویه رزوه به 35 میزان استرس در استخوان اسفنجى افزایش و در استخوان متراكم كاهش مى یابد. در نیروى هاى مایل میزان استرس در استخوان اسفنجى اطراف رزوه ى Novel با زاویه ى 25 از دیگر رزوه ها و در استخوان متراكم نیز بجز رزوه ى V-shape از همه بیشتر مى باشد ولى با افزایش زاویه رزوه به 35 میزان استرس در رزوه ى فوق در هر دو استخوان كاهش مى یابد.نتیجه گیرى: رزوه Novel با طرح جدید پیشنهاد شده در این تحقیق با زاویه ى رزوه ى 25، نسبت به دیگر رزوه ها از عملكرد مطلوبى تحت نیروهاى اگزیالى و مایل برخوردار نمى باشد ولى با افزایش زاویه ى رزوه ى به 35، رفتار آن تحت نیرو بهبود مى یابد.