تأثیر ضایعات آملوبلاستما و ادونتوژنیک کراتوسیست بر جهت جابه جایی کانال مندیبل

Abstract

عصب آلوئولار تحتانی بعنوان یک لندمارک آناتومیک مهم بویژه در قسمت خلفی تنه مندیبل و ناحیه راموس در اقدامات جراحی و دندانپزشکی نیاز به توجه ویژه دارد. در مطالعه حاضر، تاثیر دو ضایعه پاتولوژیک آملوبلاستوما و ادنتوژنیک کراتوسیست بر الگوی جابجایی کانال بررسی شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه 30 بیمار با ضایعات مندیبل که به بیمارستان امام رضا یا مطب مجری طرح مراجعه کردند، در دو گروه (16 بیمار با تشخیص هیستوپاتولوژیک آملوبلاستوما و 14 بیمار هیستوپاتولوژیک ادنتوژنیک کراتوسیست) بررسی شدند. پس از تایید بیوپسی اینسیژنال اولیه، در ضایعات بزرگتر از 3 سانتی متر از بعد مزیودیستالی که در خلف تنه و راموس مندیبل بودند CBCT بعمل آمد. دو جراح فک و صورت و یک رادیولوژیست دهان، فک و صورت CBCT تهیه شده را جهت تعیین موقعیت کانال مندیبل از نظر جابجایی باکالی و لینگوالی بررسی کردند. این مطالعه بصورت یکسویه کور انجام شد.نتایج: نتایج آماری بدست آمده نشان داد که در آملوبلاستوما درصد جابجایی باکالی بیشتری در ناحیه راموس( نقطه A) دیده شد(75 درصد) و این میزان در نقطه B و C کمتر بود(بترتیب 3/56 درصد و 5/37 درصد). در بیماران ادنتوژنیک کراتوسیست در نقطه A در 1/57 درصد از بیماران و در نقاط B و C بترتیب 50 درصد و 7/35 درصد جابجایی باکالی دیده شد. در مقایسه دو ضایعه، آزمون کا دو اختلاف آماری معنی داری را بین دو ضایعه در جابجایی کانال آلوئولار تحتانی نشان نداد.نتیجه گیری: نتایج بدست آمده در این مطالعه نشان داد که رابطه معنی داری بین این ضایعات و الگوی جابجایی کانال آلوئولار تحتانی وجود ندارد