مقایسه سطح آلفا آمیلاز و پراکسیداز بزاق در زنان مبتلا به دیابت بارداری با زنان باردار غیردیابتیک

Abstract

دیابت بارداری برای نخستین بار طی بارداری تشخیص داده می شود. شواهدی دال بر افزایش استرس های اکسیداتیو در زنان باردار وجود داشته و از طرفی نقش استرس های اکسیداتیو و اختلال در سیستم آنتی اکسیدان ها در ایجاد عوارض طی حاملگی مثل زایمان زودرس و سقط جنین ثابت شده است. لذا با توجه به اینکه پراکسیداز به عنوان آنتی اکسیدان آنزیماتیک و آلفا آمیلاز به عنوان آنزیم بزاقی، متغیرهای مهم مرتبط با دیابت مطرح هستند و باتوجه به مقالات ضد و نقیض دررابطه با افزایش ویا کاهش آنها، بررسی هردو فاکتوردرجهت کاهش عوارض ناشی از دیابت بسیار حائز اهمیت می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، بزاق غیر تحریکی 31 بیمار مبتلا به دیابت حاملگی و 59 بیمار باردار غیر دیابتیک جمع آوری شد و مقادیر آنزیم های آلفا آمیلاز و پراکسیداز بزاقی این افراد به طور جداگانه ارزیابی گردید. داده های بدست آمده از مطالعه با استفاده از روش های آماری توصیفی و آزمون من-ویتنی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. همواره05/0p< به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین سطح پراکسیداز در بزاق زنان مبتلا به دیابت حاملگی 48.7±54.55- و زنان باردار غیر دیابتیک 24.71±8.77 است. همچنین میانگین سطح آلفا آمیلاز در بزاق زنان مبتلا به دیابت حاملگی 132534.38±609387.1 و زنان باردار غیر دیابتیک 81000.41±478559.85 است.نتیجه گیری: با توجه به داده های بدست آمده از این مطالعه می توان بیان کرد که در زنان مبتلا به دیابت بارداری در مقایسه با زنان باردار غیر دیابتیک، سطح آلفا آمیلاز افزایش ولی سطح پراکسیداز بزاق کاهش می یابد ولی هیچکدام از این تغییرات از نظر آماری معنادار نمی باشند.