طراحی میکروپارتیکلهای تئوفیلین انیدر با اودراژیت RS100 و ارزیابی خصوصیات و رهش آنها

Abstract

تئوفیلین انیدر ، يک مشتق گزانتينی است که بطور وسيع بعنوان يک برونکوديلاتور موثر در درمان بيماران آسمی بکار می رود. تئوفيلين برای پروفيلاکسی و درمان بیماران آسمی بسيار حاد استفاده می گردد. هدف از این بررسی ، فرمولاسیون و ارزیابی نحوه ی کنترل رهش ، در میکروپارتیکل های انکپسوله شده ی حاصل از تئوفیلین انیدر با اودراژیت RS-100 به عنوان ماده ی طولانی کننده ی رهش (بکمک دو امولسيفاير مختلف) بود که سبب بارگیری بالایی از دارو در میکروپارتیکل ها گردید. میکروسفرهای تئوفیلین با روش تبخیر حلال (ESE) بدست آمدند. سیستم حلال ، شامل مخلوط استن و متانول بود. مخلوط استن و متانول به عنوان فاز داخلی و پارافین مایع به عنوان فاز خارجی انتخاب شدند. استرسوکروز/تری استئارات آلومینیوم ،در نقش سورفکتانت برای پایداری فاز آلی ثانویه به کار رفت. یکی از پارامترهاي موثر بر فرمولاسیون و خصوصیات میکروسفرها، نسبت های مختلف دارو به پلیمر بود. از طرفی با کمک آنالیز ها (DSC)Diffrential Scaning Calorimetry ، X-ray Dfferential (XRD)، Scanning Electron Microscopy (SEM) ، Fourier Transform Infrared Spectroscopy(FTIR) خصوصیات میکروسفرها مطالعه گردید. بررسی آزاد سازی دارو دربافر اسیدی ( 2/1 = pH) و بافر بازی) 4/7 = pH ( انجام گردید. بهترين فرمولاسيون با هر دو امولسیفایراانتخاب گرديد. بررسی تأثیر استفاده از مقادير مختلف امولسیفایر و فاز خارجی ودورهای مختلف همزن بعد از امولسيفيکاسيون بر میزان بارگیری دارو در میکروسفرها، کارایی بارگیری، راندمان تولید، اندازه ی ذره ای بر روی فرمولاسیون منتخب انجام گرفت. بهترین نسبت دارو به پلیمر با هر دو امولسیفایر) با روش (ESE ، فرمولاسیون F5 با نسبت 1:6بود. میزان داروی بار گیری شده با استر سوکروز (17%)، مقدار کارایی بارگیری (67/60%)، اندازه ی ذرات آن 93/375 میکرون بدست آمد . میزان داروی بار گیری شده با تری استئارات آلومینیوم(15%)، مقدار کارایی بارگیری (21/87%)، اندازه ی ذرات آن 37/260 میکرون بدست آمد همچنین SEM نشان داد که میکروسفرهای حاصل تقريبا" کروی و منفذدار می باشند. با بررسی طیف های XRD، DSCو FTIR مشاهده گرديد که تئوفيلين انيدر و اودراژیت RS-100 در همه میکروسفرها، مشابه پودر خالص دارو وپليمراز F1 الی F5 به ترتیب پيک هایي با ارتفاع و سطح کمتر در نسبت هاي دارو به پليمر کمتر نشان دادند. در بررسی کینتیک آزاد سازی دارو، با مقایسه داده های مربوط به رهش دارو به مدل های کینتیکی ، بهترین مدل باr2 بالا مدل هاي هيگوشي و درجه اول بترتيب برای فرمولاسیون F5 (با استر سوکروز)وF'5 (با تري استئارات) بدست آمد.. مقایسه ی رهش فرمولاسیون منتخب (F5 وF'5)، قرص تئوفیلین SR و مخلوط فیزیکی نشان داد که میزان رهش انفجاری میکروسفرها در محيط اسيدی بيشتراز قرص تجارتی بوده و اختلاف رهش هر دو، در محيط قليايي روده معني دار مي باشد (05/0>p).از نظر مقایسه رهش دو سری میکروسفر تهیه شده با دو نوع امولسیفایر در مقایسه با قرص تئوفیلین SR،مناسبترین و رهش آهسته تر توسط میکروسفرهای تری استئارات بدست آمد.