| dc.contributor.advisor | رشیدی, محمدرضا | |
| dc.contributor.advisor | عسگری, داوود | |
| dc.contributor.author | قندادی حسین آبادی، مرتضی | |
| dc.date | 1387 | |
| dc.date.accessioned | 2018-07-15T07:09:49Z | |
| dc.date.available | 2018-07-15T07:09:49Z | |
| dc.date.issued | 1387 | |
| dc.identifier.uri | http://dspace.tbzmed.ac.ir:8080/xmlui/handle/123456789/27891 | |
| dc.description.abstract | چکیده این پایاننامه در اطلاعات فرامتن موجود می باشد | |
| dc.description.abstract | فرآهمی زیستی داروهای پروتئین پپتید بعد از تجویز خوراکی به علت تخریب گسترده در دستگاه گوارش و فقدان نفوذپذیری مناسب از موکوس گوارشی بسیار کم می باشد. به تازگی مشخص شده که تجویز خوراکی نانوپارتیکل های پلیمری انسولین در طولانی کردن مدت زمان اثر دارو موثر است. همچنین گزارش هایی مبنی بر افزایش جذب انسولین به وسیله نانو کپسول ها در دستگاه گوارش موجود می باشد. در این پایان نامه ابتدا پلیمر های خطی پلی اتیلن گلیکول-پلی لاکتید-کو-گلکولید سنتز و خصوصیات آن بررسی گردید. نانو پارتیکل های انسولین از این پلیمر به کمک روش امولسیون- تبخیر حلال تهیه شد. همچنین خصوصیات فیزیکو شیمیایی .
نانوپارتیکل ها و اثرات هیپوگلیمیک آنها مطالعه شد.
مواد و روش ها:
پلیمرهای خطی با روش پلیمریزاسیون حلقه گشا از مونومرهای لاکتید و گلیکولید در حضور پلی اتیلن گلیکول و استفاده از اکتوات قلع به عنوان کاتالیزور سنتز گردید. سپس ساختمان پلیمرها به وسیله طیف سنجی و FT-IR بررسی شد. نانوپارتیکل های انسولین با روش اصلاح شده امولسیون- تبخیر حلال تهیه شدند. اندازه ذره ای آنها به وسیله دستگاه اندازه گیری لیزری و شکل نانو پارتیکل ها با میکروسکوپ الکترونی رویش مطالعه گردید. در نهایت رت های نر نژاد و یستار به منظور مطالعات in-vivo مورد استفاده قرار گرفت. سطح گلوکز خون رت ها به کمک گلوکومتر و میزان انسولین خون با استفاده از کیت انسولین بعد از تجویز نانو پارتیکل های انسولین به رت ها مطالعه شد.
نتیجه گیری: میانگین اندازه ذره ای نانوپارتیکل ها 150-300 نانومتر به دست آمد. و کارایی بارگیری دارو در حامل بیش از هفتاد درصد تعیین گردید. مطالعات in-vivo به روشنی نشان داد که نانوپارتیکل های تهیه شده در این تحقیق قادر به کاهش میزان گلوکز خون در رت های دیابتیک بعد از تجویز فرمولاسیون به صورت خوراکی می باشند.
بحث: نتایج مطالعات حیوانی نشان داد که نانوپارتیکل های حاصل از PEG-PLGA قادرند به عنوان حامل درد ارورسانی خوراکی انسولین مورد استفاده قرار گیرند. | |
| dc.language.iso | فارسی | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی | |
| dc.subject | in_ vivo | |
| dc.subject | نانوپارتیکل | |
| dc.subject | کوپلیمر | |
| dc.subject | انسولین | |
| dc.title | تهیه و بررسی invivo نانوپارتیکل های پلی استری جدید جهت استفاده در سیستم های دارورسانی | |
| dc.type | پایان نامه | |
| dc.contributor.supervisor | داوران, سودابه | |
| dc.contributor.supervisor | بابایی, حسین | |
| dc.identifier.docno | 602864 | |
| dc.identifier.callno | 3458 | |
| dc.description.discipline | داروسازی | |
| dc.description.degree | دکترای عمومی | |
