تاثیر بوسپیرون بر تولرنس به اثر ضد دردی مورفین در موش های مبتلا به سرطان پوست

Abstract

اپیوئیدها، از پر كاربردترين داروهاي ضد درد، در درمان دردهاي مزمن سرطاني، مي‌باشد. ولي، علي¬رغم اثر ضد دردي مناسب بدليل ايجاد تحمل به اثر ضددردي آنها و همچنين احتمال ايجاد وابستگي، محدوديت در مصرف آنها وجود دارد. بنابراين، يافتن روشي براي كم كردن و يا به تعويق انداختن تحمل به اثر ضددردي اپيوئيدها از اهميت بالايي برخوردار است. مطالعات متعددي حاكي از نقش مهم اعصاب سروتونرژيك در اثرات ضددردي و بروز تحمل به مورفين هستند. هدف از اجراي اين تحقيق بررسي نقش مصرف مزمن بوسپيرون به عنوان (آگونيست نسبي گيرنده‌هاي 5-HT1A ) در ايجاد اثرات بي دردي و بروز تحمل به اثرات ضددردي مورفين در موشهاي مبتلا به سرطان پوست مي‌باشد. مطالعه بر روي موشهاي ماده از نژاد Albino-swiss ، در محدوده وزني g2±25 انجام شد. نحوه ايجاد سرطان به اين ترتيب بود كه ابتدا موشهاي مورد مطالعه به مدت 15 روز تحت تزريق عضلاني آهن دكستران به ميزان 1 ميلي¬گرم در روز قرار مي‌گرفتند و 24 ساعت بعد از زدودن موهاي قسمت پشتي حيوانات، از محلول استوني 40% DMBA، به صورت تك دوز موضعي استفاده كرديم و بعد از گذشت 7 روز، تمامي حيوانات، هفته‌اي 2 بار و به مدت 16 هفته تحت معرض روغن كروتون با دوز استون قرار گرفتند. كنترل تومورزايي تا پايان هفته سي ام صورت گرفت. براي بررسي زمان عكس العمل به درد در حيوانات سرطاني از روش آزمون هات پليت به عنوان مدل درد حرارتي حاد استفاده شد. در مرحله بعد به يك گروه از موشهاي مبتلا به سرطان پوست، مورفين با دوز mg/ kg 5، روزانه و به مدت 30 روز متوالي به صورت زير جلدي تزريق شد. در 3 گروه ديگر از موشهاي مبتلا به سرطان پوست علاوه بر مورفين، روزانه، بوسپيرون با دوزهاي (mg/kg 10 و 5/7 و 5) به صورت داخل صفاقي تزريق شد. در يك گروه ديگر از موشهاي مبتلا به سرطان پوست فقط بوسپيرون، روزانه، با دوز mg/kg 10 به صورت داخل صفاقي تزريق شد. و آزمون هات پليت برای تمامی گروهها هر 5 روز يك بار درست قبل از تزريق و نيم ساعت بعد از تزريق انجام گرفت. تجويز مزمن بوسپيرون mg/kg/day) 10 و 5/7 و 5) بصورت معني‌دار (P<0.05) بروز تحمل به مورفين ر ا به تاخير انداخت. همچنين مصرف مزمن بوسپيرون (mg/kg/day10) در حيوانات مبتلا به سرطان بصورت معني دار (P<0.05) بي‌دردي در آزمون هات پليت ايجاد كرد. نتايج حاصله نشانگر نقش گيرنده‌هاي 5-HT1A در ايجاد بي دردي و بروز تحمل به مورفين بوده و احتمال دستيابي به راه‌حلي در جهت غلبه بر مشكلات باليني ناشي از كاربرد طولاني مدت اپيوئيدها وجود دارد. بنا به نتايج اين مطالعه پيشنهاد مي‌شود كه با استفاده هم زمان مورفين و بوسپيرون بتوان به كنترل بهتر دردهاي سرطاني كمك كرده و مانع پيشرفت تحمل به اثر ضددردي مورفين گرديد.